Το 2002 με παρότρυναν οι δικοί μου να στείλω μια από τις ιστορίες που έλεγα μέσα στην τάξη σε εκδοτικό οίκο. Ήμουν πολύ τυχερή γιατί το δέχτηκαν αμέσως. Το πρώτο μου λογοτεχνικό βιβλίο «Το Α του Άγγελου» απευθυνόταν σε μικρά παιδιά και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη. Η χαρά μου θυμάμαι ήταν μεγάλη, αλλά δεν ήξερα αν πρέπει να συνεχίσω. Η έκδοση του βιβλίου δε σήμαινε αναγκαστικά ότι είχα ικανότητες. Όλοι ξέρουμε ότι οι εκδοτικοί οίκοι έχουν τα δικά τους κριτήρια. Ήθελα τη γνώμη ειδικών και ένα τρόπο έβλεπα να την έχω. Το διαγωνισμό της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς. Έστειλα λοιπόν ένα μυθιστόρημα που είχε τον τίτλο Ο Αόρατος Πολ, ελπίζοντας σε μια ρεαλιστική κριτική. Είχα ακούσει ότι όλα τα κείμενα που στέλνονται κρίνονται και παίρνουν παρατηρήσεις από πρόσωπα που έχουν ιστορία στον χώρο αυτό. Εκεί στόχευα, δεν περίμενα διάκριση. Ήθελα να ξέρω αν πρέπει να συνεχίσω να γράφω ή όχι. Ο Αόρατος Πολ πήρε το βραβείο εκείνη τη χρονιά.
Αθλοθέτης του διαγωνισμού ήταν οι εκδόσεις Ψυχογιός, είχα λοιπόν την υποχρέωση να εκδώσω το βιβλίο μου εκεί. Έτσι βρέθηκα στις εκδόσεις αυτές και αισθάνομαι πολύ τυχερη γιαυτό.
Συμμετείχα ακόμα μια φορά στο διαγωνισμό. Το βιβλίο μου με τίτλο Μια καρφίτσα και δυο αυτοκίνητα βραβεύτηκε επίσης. Στο μεταξύ η συνεργασία μου με τον Ψυχογιό έφερε κι άλλα βιβλία.
Θέλω λοιπόν να αφιερώσω τη σημερινή μου ανάρτηση στη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά αφού ότι με τη δική της ενθάρρυνση συνέχισα να γράφω. Πρέπει να ομολογήσω ότι μέσα από το γράψιμο και μέσα από την εκδοση των βιβλίων πήρα πολλές χαρές.
Η Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά από το 1955 έχει προσφέρει πάρα πολλλά στην παιδική λογοτεχνία . Τόσο με τους ετήσιους διαγωνισμούς όσο και με τις υπόλοιπες δραστηριότητες συνέβαλε ώστε το παιδικό βιβλίο να αποκτήσει μια καθαρά ελληνική ταυτότητα. Πολλοί από τους μεγάλους έλληνες συγγραφείς ξεπήδησαν μέσα από εκείνη. Σήμερα με την εθελοντική εργασία των μελών της αγωνίζεται να κρατήσει την ποιότητα του παιδικού βιβλίου όσο το δυνατόν ψηλότερα.
Για πολλά χρόνια ψυχή της συντροφιάς υπήρξε η αείμνηστος Τατιάνα Σταύρου. Τη σκυτάλη στη συνέχεια πήρε η αγαπημένη πολλών παιδιών Αγγελική Βαρελά.
Εφόσον έγινα και εγώ μέλος, γνώρισα καλά την Αγγελική Βαρελά, την οποία μέχρι τότε ήξερα μόνο μέσα από τα βιβλία της και αισθάνομαι υπερήφανη που με τιμά πλέον με τη φιλία της. Θαυμάζω τα βιβλία της, θαυμάζω τις γνώσεις της, την γλυκύτητα και την ηρεμία της αλλά δύο στοιχεία του χαρακτήρα της με αφήνουν άφωνη: η αγάπη της για αυτό που κάνει και η ενεργητικότητά της. Φέτος η Αγγελική Βαρελά, λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων αναγκάζεται να αφήσει τη θέση του προέδρου στο διοικητικό συμβούλιο της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς. Εγώ όμως ξέρω ότι ποτέ δεν θα αφήσει τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά. Ξέρω ότι θα κάνει ότι μπορεί από άλλη θέση.
Της εύχομαι δύναμη, οικογενειακή και προσωπική ευτυχία και δημιουργικότητα.
Εύχομαι επίσης καλή επιτυχία στο νέο διοικητικό συμβούλιο που προέκυψε από τις αρχαιρεσίες των τελευταίων ημερών με την ευχή να συνεχίσουν επάξια το έργο που παρέλαβαν.
