Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Καθρέφτες στο χώμα - Νίκος Διακογιάννης

Ποιητικός λόγος που συνεπαίρνει τον αναγνώστη, σωστή χρήση της ελληνικής γλώσσας, σφιχτή δομή χωρίς περιττές κουβέντες, ελκυστική θεματολογία, ζωντανές περιγραφές, εικόνες που σε ταξιδεύουν, ανατροπές που εξασφαλίζουν το ενδιαφέρον. Αυτά είναι για μένα τα συστατικά που κάνουν ένα βιβλίο καλό. Και όλα αυτά μαζί τα βρήκα στους «Καθρέφτες στο χώμα» του Νίκου Διακογιάννη. Δεν με εξέπληξε, το περίμενα, αφού είχα διαβάσει το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Τέρα άμου»
Η ορεινή Αρκαδία προσδιορίζει τοπικά την μυθοπλασία στο δεύτερο βιβλίο του Νίκου Διακογιάννη. Η ορεινή Αρκαδία με τους νερόλακκους μέσα στους οποίους οι ήρωες βαφτίζουν τα όνειρά τους. Και είναι αυτοί ακριβώς οι νερόλακκοι που δίνουν μια ατμόσφαιρα μαγική σε ένα θέμα σκληρό που αγγίζει τις σχέσεις μεταξύ των μελών κάποιας οικογένειας, τη θέση της γυναίκας, τη δύναμη του έρωτα. Δίνουν το περιθώριο στον αναγνώστη μέσα από ένα ανοιχτό κείμενο, να δώσει τις δικές του ερμηνείας, να σκεφτεί, να ονειρευτεί, να ταξιδέψει σύμφωνα με τα προσωπικά του βιώματα.
Η ιστορία τοποθετείται σε μια κρίσιμη περίοδο της ελληνικής ιστορίας αφού ξεκινά με την καταστροφή της Σμύρνης και φτάνει ως τον εμφύλιο. Και για το λόγο αυτό το βιβλίο φωτίζει, χωρίς να είναι ιστορικό, μέσα από την καθημερινότητα των ηρώων, τα προβλήματα και την καθημερινότητα εκείνων των χρόνων.
Κεντρική ηρωίδα η Αργυρώ η οποία έχει και το ρόλο του αφηγητή και γύρω της άλλοι ήρωες δυνατοί, αντιπροσωπεύουν μια ευρεία γκάμα στάσεων και αντιλήψεων εκείνης της εποχής.
Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη εκ των οποίων το πρώτο και τελευταίο είναι γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο, ενώ το δεύτερο σε τρίτο, αφήνοντας στον αναγνώστη να εννοήσει ότι η αφήγηση της ηρωίδας συμπληρώνεται και από προσωπική έρευνα του συγγραφέα. Ενδεχομένως η μυθοπλασία να στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα, αλλά αυτό δεν είναι το ζητούμενο. Η τέχνη με την οποία ξεδιπλώνει ο Νίκος Διακογιάννης, γεγονότα και απόψεις ώσπου τελικά όλα να συγκλίνουν προσφέροντας την κάθαρση, είναι που εντυπωσιάζει.
Το εξώφυλλο καταπληκτικό και η έκδοση από τον Αρμό αξιοπρεπέσταση.
Η γλώσσα, μαγευτική, ρέει αβίαστα δίνοντας την αίσθηση ταξιδιού πάνω σε ένα μαγικό χαλί.
Δεν είμαι κριτικός, δεν δέχομαι καν τον τίτλο του συγγραφέα κι ας έχω γράψει αρκετά βιβλία. Σαν αναγνώστης μιλώ και μπορώ να πω με κάθε υπευθυνότητα ότι το βιβλίο αυτό αφήνει μια γεύση ικανοποίησης και ανοίγει τις πόρτες του ονείρου.
Ο Νίκος Διακογιάννης είναι δάσκαλος και μένει μόνιμα στη Νίσυρο. Αξίζει τον κόπο να επισκεφτείτε το ιστολόγιό του, http://tera-amou.pblogs.gr/ είναι ένα από τα πιο ενημερωμένα και αξιόλογα ιστολόγια που έχουν σχέση με τη λογοτεχνία. Εκεί θα βρείτε κριτικές, αποσπάσματα και βίντεο που αφορούν στο βιβλίο.
Εγώ το μόνο που έχω να κάνω ακόμα είναι να συστήσω το βιβλίο χωρίς καμία απολύτως επιφύλαξη, να προβλέψω λαμπρή συνέχεια στο έργο του συγγραφέα και να παραθέσω ένα μικρό απόσπασμα, έτσι για να πάρετε μια γεύση από τη γραφή.


Θυμάμαι πολύ καλά τον τρόπο που η Υακίνθη κράταγε το νυφικό, μην τυχόν και ακουμπήσει στα λασπόνερα ή σε τίποτα κλαδιά. Και σαν σπαθί πέρασαν στη μνήμη τα λόγια που πικραμένη κάποτε μονολογούσε: «ούτε εικόνα δεν προλάβαμε να πάρουμε μες στο χαλασμό, ούτε μια φωτογραφία να μας θυμίζει τη Σμύρνη, τη γλυκιά μας Σμύρνη». Και θαρρείς πως τα χέρια που τώρα απλώνονταν στο νυφικό, δεν έκαναν τίποτα λιγότερα απ’ το να ζητούν ξανά κάτι να περισώσουν, μια τρυφερή θωπεία να χαρίσουν στο δέρμα της Ιστορίας. Γιατί, αν θες να ξέρεις, τόποι είμαστε οι άνθρωποι, άγονοι, γόνιμοι, χέρσοι, δεν έχει σημασία. Στεριές αναζητούμε, το χέρι του άλλου να μας χτυπήσει στην πλάτη, όταν τα χάνουμε στα γυρίσματα που ’χει η ζωή. Όμως πολλοί τόποι δεν δίνουν μήτε ένα κλαδί, σαν μπαστούνι στην προσφυγοπούλα μας ψυχή. Γιαυτό οι πρόσφυγες έτρεξαν να κλείσουν σε φούχτες, σε μαντήλια λίγο από το ευλογημένο χώμα της πατρίδας τους. Μυρίζοντας χώμα έπιαναν ξανά ουρανό. Σφουγγίζοντας ιδρώτα, ο κόσμος δεν θα ’μενε πια στεγνός από όνειρα…

Σάββατο 11 Απριλίου 2009

Η εκδήλωση για το κόκκινο αυγό της Γαβριέλας και άλλες 9 εκδηλώσεις

Στο βιβλιοπωλείο «Το σπίτι του Σοφούλη» στη Λάρισα παρουσιάστηκε το Σάββατο του Λάζάρου«Το κόκινο αυγό της Γαβριέλας» με δραματοποίηση, χορό και πολλά κόκκινα αυγά.

Η πραγματική Γαβριέλα ήταν εκεί και κέρασε όλα τα παιδιά πίτσα.



Οι ηθοποιοί άφησαν τα παιδιά με το στόμα ανοιχτό

Για μένα ήταν μια βραδιά που θα μου μείνει αξέχαστη.


Εξάλλου η εβδομάδα που ήταν αφιερωμένη στο παιδικό βιβλίο τελείωσε και με άφησε φορτωμένη με γλυκές εικόνες παιδικών προσώπων. Είχα την ευκαιρία μέσα από 10 εκδηλώσεις να έρθω σε επαφή με παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικούς και να μιλήσω για την παιδική λογοτεχνία και τα βιβλία μου. Ίσως το παράκανα με τον αριθμό των εκδηλώσεων αλλά δεν μπορούσα να αρνηθώ όταν μου έλεγαν ότι δούλεψαν (σαν σχολεία) με τα βιβλία μου και θα ήθελαν να με συναντήσουν. Λυπήθηκα μάλιστα που απέριψα και κάποιες άλλες προσκλήσεις που μου έγιναν, λόγω φόρτου εργασίας ή απόστασης. Υποσχέθηκα ότι θα είμαι μαζί τους με την πρώτη ευκαιρία.
Αρκετά σχολεία έχουν εντάξει το Μια καρφίτσα και δυο αυτοκίνητα σε προγράμματα κυκλοφοριακής αγωγής. την Βασιλική και τη νεράιδα του νερού σε περιβαλλοντικά και τον Αόρατο Πολ σε διαπολιτισμικά. Έμεινα έκπληκτη από την εμβάθυνση που έκαναν στα βιβλία μου και χάρηκα που είδα ότι τα παιδιά μπαίνουν στο σκεπτικό μου περισσότερο από τους μεγάλους Το κόκκινο αυγό της Γαβριέλας απέκτησε σε πολύ λίγο χρόνο πολλούς φίλους. Ακόμα και το Α του Άγγελου (το πρώτο μου βιβλίο) το είδα σαν βιβλίο τάξης σε δυο σχολεία

Στο 1ο Δημοτικό Σχολέιο Λάρισας παραλληλα
με άλλες σχετικές εκδηλώσεις, λειτούργησε έκθεση από τις εκδόσεις Ψυχογιος (2-4-2009)


Στα Βασιλικά Θεσσαλονίκης έκθεση λειτουργούσε για μια εβδομάδα σε έναν καταπληκτικό χώρο. Βρέθηκα εκεί καλεσμένη του συλλόγου γονέων και του Δήμου (2-4-2009 )











Στο 2ο Σχολείο Πανοράματος ένα τμήμα δούλευε στην Κυκλοφοριακή Αγωγή με το μια καρφίτσα και δυο αυτοκίνητα, ένα άλλο με τη Βασιλική και τη νεράιδα του νερού (είχαν μελωποιήσει τα ποιηματάκια του βιβλίου και ένα με το Α του Άγγελου 3-4-20 Στο














Στο 11ο Καλαμαριάς πάλι στην Κυκλοφοριακή αγωγή το Μια καρφίτσα και ένα αυτοκίνητο. Λειτούργησε επίσης έκθεση από τις εκδόσεις Ψυχογιος 3-4-2009

Στον Τύρναβο στο δημοτικό Θέατρο πραγματοποιήθηκε εκδήλωση. Εκτός από εμένα εισηγήσεις έκαναν η κατερίνα Αναγνώστου και η Ελένη Χριστούλα. Δόθηκε παράσταση και η έκθεση βιβλίουλειτούργησε στην πλατεία της πόλης όλη την εβδομάδα (5-6-2009)













Στη Νίκαια της Λάρισας έγινε συζήτηση σχετικά με την παιδική λογοτεχνία με το άνοιγμα της έκθεσης παιδικού βιβλίου 6-6-2009


Στο 3ο Δημοτικό σχολείο Λάρισας όπου επίσης έγινε έκθεση από τις εκδόσεις Ψυχογιος
7-6-2009










Στο Καλοχώρι με την Εύη Λογαρά υπεύθυνη αγωγής υγείας και την Βάνα Ανθοπούλου υπέυθυνη περιβαλλοντικής εκπαίδευσης 8-4-2009

Στο Δήμο Ευρυμενών με παιδάκια του σχολείου 10-4-2009

Ήταν ώρες αποζημίωσης οι ώρες που πέρασα μαζί με τους νέους φίλους των βιβλίων μου και μου έδωσαν ερέθισμα και δύναμη να συνεχίσω. Εύχομαι σε όλους Καλό Πάσχα

Τετάρτη 1 Απριλίου 2009

2 Απριλίου : Παγκόσμια ημέρα Παιδικής Λογοτεχνίας


Μήνυμα 2009 (Από το Αιγυπτιακό τμήμα της IBBY)

ΕΙΜΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ

Είμαι ο κόσμος κι ο κόσμος είμαι εγώ,
με τα βιβλία είμαι ό,τι επιθυμώ!
Λέξεις κι εικόνες, μύθοι και ποιήματα,
στη Γη με περπατάνε δίχως βήματα.

Τη χώρα που ‘χει το κρυμμένο θησαυρό,
τα λυχνάρια, τα χαλιά τα μαγικά
τα τζίνια, τα φαντάσματα, τα ξωτικά
στις Σεχραζάντ τα παραμύθια θα τα βρω!

Με τις σελίδες του βιβλίου φτερουγίζω,
στο χώρο και στο χρόνο ταξιδεύω
κι ενώ απ’ όπου είμαι δε σαλεύω,
φανταστικές στεριές και θάλασσες διασχίζω!

Κι όσο πιο πολύ διαβάζω,
τόσο νιώθω μια χαρά,
που ποτέ δεν την αλλάζω.
Βιβλίο μου είσαι τέλεια συντροφιά!


Απόδοση : Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου