Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

Εδώ είμαστε πάλι! Παρουσίαση του βιβλίου μου στο ιστολόγιο Τέρα Άμου

Φίλοι μου οι διακοπές για μένα τέλος. Τέλος τα μπάνια, τα ταξίδια, η θερινή μου διαμονή στο βουνό.
Επείδή υποθέτω ότι και οι δικές σας διακοπές τελείωσαν νομίζω ότι μπορώ να σας ευχηθώ ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ. Ελπίζω να ξεκουραστήκατε και να έχετε πάρει δυνάμεις για τη χρονιά που έρχεται.
Eπέστρεψα λοιπόν στη Λάρισα και έχω λόγους να είμαι χαρούμενη αφού με περίμεναν ευχάριστες εκπλήξεις.
Πρώτα από όλα ο καιρός δρόσισε. Η Λάρισα με την υγρασία και τους 40 βαθμούς θα ήταν ανυπόφορη.
Δεύτερον, ο τρίτος μου γιος πέρασε σε ΤΕΙ της Λάρισας στην ειδικότητα που ήθελε. Προτιμούσε το Πολυτεχνείο, αλλά δεύτερη φορά εξετάσεις δεν υποφέρονται. Είναι ενθουσιασμένος και αυτός και όλη η οικογένεια. Είμαστε όλοι της φιλοσοφίας ότι καλύτερα τα παιδιά να σπουδάζουν στον κλάδο που τους ενδιαφέρει κι ας είναι και σε ΤΕΙ παρά σε σχολή ΑΕΙ άσχετη απλά επειδή συγκεντρώνουν τα μόρια. Και αφού δεν έχω τέταρτο γιο, τέλος για το σπίτι μου οι πανελλήνιες. Σκέφτηκα να αφιερώσω μια ολόκληρη ανάρτηση για τα χάλια των εξετάσεων αλλά είπα να μην αρχίσω με γκρίνιες. Εξάλλου όλοι τα ξέρετε αυτά.

Το τρίτο ευχάριστο που με περίμενε ήταν η ανάρτηση του Νίκου Διακογιάννη συγγραφέα του βιβλίου με τίτλοΤέρα Άμου στο ομώνυμο ιστολόγιό του. Τον ευχαριστώ από καρδιάς για όσα έγραψε. Για όσους δεν το γνωρίζουν ο Νίκος Διακογιάννης μένει στη Νίσυρο και έχει το πιο ενημερωμένο ιστολόγιο που έχω συναντήσει σε θέματα λογοτεχνίας και γενικότερα πολιτισμού.
Αν δεν έχετε διαβάσει το βιβλίο Τέρα Άμου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός, σας το συνιστώ σαν την τέλεια επιλογή για το κλείσιμο του καλοκαιριού. Περισσότερες πληροφορίες και γνώμες αναγνωστών θα βρείτε στο ομώνυμο ιστολόγιο. Αν δεν το έχετε επισκεφτεί κάντε το τώρα. Πιστέψτε με αξίζει τον κόπο. http://tera-amou.pblogs.gr/
Παρακάτω μπορείτε να δείτε όσα έγραψε ο Νίκος Διακογιάννης για τα βιολιά της χαράδρας.


Τα βιολιά της χαράδρας
Παρασκευή, 29 Αυγούστου 2008 5:59 μμ
Και να που έφθασε η στιγμή να σας παρουσιάσω ένα ακόμη βιβλίο που μου κράτησε συντροφιά τούτο το καλοκαίρι. Η συγγραφέας του, Γιώτα Φώτου, η οποία μάς χάρισε πριν λίγες μέρες ένα κείμενο ειδικά γραμμένο για το ιστολόγιο, μας συστήνεται στο χώρο της λογοτεχνίας για ενηλίκους με "Τα βιολιά της χαράδρας". Τι πιο όμορφο και ποιητικό, θα πείτε. Κι έχετε απόλυτο δίκιο!
Πέραν του εξωφύλλου και του τίτλου που είναι από μόνα τους στοιχεία ικανά να προσελκύσουν τον αναγνώστη, το βιβλίο αυτό είναι το όχημα που έφερε πιο κοντά μας τη συγγραφέα. Χρόνια στο χώρο της λογοτεχνίας για παιδιά, "έπρεπε" να κάνει όσο το δυνατόν πιο ομαλό το ταξίδι της στη χώρα των ενηλίκων. Τι σκέφτηκε λοιπόν; Να πάρει το ύφος των παραμυθιών, στοιχεία από την ελληνική ιστορία μετά την Επανάσταση του 1821, και να θέσει πολύ πετυχημένα τη συνομιλία μεταξύ του παρόντος και παρελθόντος!
Το βιβλίο είναι γραμμένο με ύφος λυρικό στα ζυγά κεφάλαια και πιο σύγχρονο στα μονά κεφάλαια, όπου κι εδράζεται η κυρίως ιστορία με πρωταγωνίστριες δυο φιλενάδες, τη Λίζα και τη Μαργαρίτα. Άλλες φορές σαν κείμενο με αστυνομική πλοκή (η στιγμή που η Λίζα πληροφορείται ότι κάποιοι θα συγκεντρωθούν να εκτελέσουν έναν άνθρωπο), άλλοτε σαν αγγίγματα από ταινίες του Χίτσκοκ (μυστηριώδες χωριό με μεγάλη σιδερένια πόρτα που κλείνει το χειμώνα, ήχοι της νύχτας, γκρεμοί από όπου έπεσαν κάποτε μελη μιας οικογένειας) κι άλλοτε πάλι σαν αφήγηση ενός μεσαιωνικού παραμυθιού (γέννηση της Λιόφωτης), πάντα προκαλεί το ενδιαφέρον και κρατά τον αναγνώστη σε εγρήγορση. Κυρίως αυτό. Εγρήγορση. Η συγγραφέας μοιάζει να παίζει με το θυμικό μας κι αυτό αν μη τι άλλο είναι μαγικό. Το σημείο όπου περιγράφεται η απόλυση της λειτουργίας και όλοι περνούν να φιλήσουν το χέρι του γεροντότερου από τους 40 κατοίκους του χωριού είναι πέρα και πάνω από επιτυχημένο, αφού σε βάζει στη διαδικασία να πιστέψεις ότι αποτελεί μέρος της τελετουργίας προς θανάτωση κάποιου!

Η φύση περιγράφεται σαν μέρος του ανθρώπινου δυναμικού του χωριού, λες και είναι αυτή που κρατά τα κλειδιά του, όταν το χειμώνα μένει έρημο. Οι χαρακτήρες είναι παραπάνω από δυνατοί, τους αισθάνεσαι δίπλα σου μέσα σου, μυρίζεις το μπαρούτι και τον ιδρώτα τους, αισθάνεσαι το λινό τόπι ύφασμα που φτάνει ως δώρο προς την αγαπημένη, ακούς τον καλπασμό των αλόγων είτε πρόκειται για απαγωγή μιας όμορφης κοπέλας είτε για τον απόηχο μιας μάχης ενάντια στον Τούρκο κατακτητή προς απελευθέρωση της Θεσσαλίας και της Ηπείρου.
Είναι και το βιολί του Κίτσου, βέβαια, του γιου του Θανασούλα, που κάθε απόγευμα κάνει μελωδικούς σκοπούς τα μεράκια της ζωής, τις έγνοιες και τον έρωτα! Τι θα γίνει όμως στο τέλος; Πώς συνδέονται τα γεγονότα του παρελθόντος, το μεγάλο μυστικό που κρύβει το χωριό με τις αποφάσεις που καλείται να πάρει η Λϊζα; Όλα αυτά θα τα ανακαλύψετε μόνοι σας στο υπέροχο αυτό βιβλίο.
Ίσως στην αρχή, στα πρώτα τέσσερα κεφάλαια να νιώσετε κάπως πελαγωμένοι με τα ονόματα και τα περίεργα που συμβαίνουν (π.χ. γίνεται γάμος ανάμεσα σε μια τριαντάχρονη και έναν δεκαπεντάχρονο) αλλά μετά το σημείο αυτό όλα ρέουν ομαλά.

Μια ακόμη μικρή ένσταση θα μπορούσε να αναφερθεί στην παρουσία του εβδόμου κεφαλαίου που μ' έκανε κάπως να αποκολληθώ απότομα από την ομορφιά του παρελθόντος, βομβαρδίζοντάς με με πιο πεζά πράγματα της συγχρονης ζωής.
Το βιβλίο πρωτοκυκλοφορήθηκε σε 3.000 αντίτυπα (πάγια σχεδόν τακτική του Ψυχογιού) και τον Ιούνιο έφτασε η πρώτη ανατύπωσή του. Δεν ξέρω αν το ανακαλύψουν πολλοί αυτό το βιβλίο (πολλοί λέγοντας εννοώ πάντα στα μέτρα των τεράστιων πωλήσεων που καταγράφει ο Ψυχογιός), αλλά όπως και να 'χει εγώ του φύλαξα ένα μεγάλο μέρος της καρδιάς μου και πέρασα πολύ καλά διαβάζοντάς το σε τρία βράδια. Καλοτάξιδο λοιπόν και ένα σαν αγκαλιά "καλωσορίσατε" κυρία Φώτου στο χώρο της λογοτεχνίας για ενηλίκους.
Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο.
Η Λίζα έχει κάνει τη ζωή της άνω-κάτω. Ακολουθεί τη φίλη της Μαργαρίτα σ ένα ορεινό χωριό των Αγράφων ελπίζοντας να βρει την ψυχική της ηρεμία. Εκεί θα βρεθεί αντιμέτωπη μ ένα τρομερό μυστικό που κρύβουν οι λιγοστοί κάτοικοι του χωριού και θα αναγκαστεί να πάρει καθοριστικές αποφάσεις. Στα μέσα του 19ου αιώνα η οικογένεια του Θανασούλα, κυνηγημένη, καταλήγει στα Άγραφα, όπου προσπαθεί να στεριώσει, ώσπου ο Κίτσος, μοναδικός γιος της οικογένειας και άριστος δεξιοτέχνης του βιολιού, γκρεμίζεται στη χαράδρα. Μαζί του φαίνεται να γκρεμίζονται τα πάντα. Ωστόσο, μια μυστηριώδης παρουσία βιολιών φανερώνει δια μέσου των δεκαετιών στους απογόνους της οικογένειας το δρόμο που αρχικά χάραξε ο Θανασούλας. Κι εκείνοι πορεύονται πάνω του, ακόμα κι όταν απαιτούνται θυσίες.
Ένα συγκλονιστικό ταξίδι σε δύο διαφορετικούς, σε δύο διαφορετικά χρονικά επίπεδα, γεμάτο δυνατούς έρωτες, πάθη και αγώνες, που αποδεικνύει πόσο συχνά η ύπαρξη ενός οράματος είναι αναγκαία στη ζωή των ανθρώπων.
Απόσπασμα
"Οι ρίζες μας όπου κι αν ήταν, χάθηκαν, παρασύρθηκαν από καταιγίδες άγριες", είπε εκείνος στα παιδιά του. "Στο χώμα αυτό θα στεριώσουμε τώρα. Ο ήλιος που βγαίνει απέναντι στο βουνό θα ζεσταίνει τα όνειρά μας, ο αέρας του τόπου αυτού θα στεγνώνει τον ιδρώτα και τα δάκρυά μας. Δε θα επιτρέψω σε κανέναν να μας ξεριζώσει πάλι".
Έκρυψε ο Κϊτσος το χεράκι του στη ροζιασμένη παλάμη του πατέρα. Το έσφιξε εκείνος κι είδε τα δικά του οράματα να μεταφέρονται στηνπαιδική καρδιά, να ταξιδεύουν σε γενιές μελλοντικές".

Νίκος Διακογιάννης
για το ιστολόγιο Τέρα Άμου

29 σχόλια:

Unknown είπε...

Συγχαρητήρια για το γιό σου. Καλή σχολική χρονιά και καλό χειμώνα σε όλους. Η κριτική είναι πολύ καλή, αλλά δεν δίνει έμφαση στο κύριο χαρακτηριστικό του βιβλίου αυτό του μαγικού ρεαλισμού.

Unknown είπε...

Ήμουν σίγουρη ότι θα έβαζες σήμερα ανάρτηση.Καλώς ήρθες. Συγχαρητήρια για τον Άγγελο. Να του δώσεις πολλά φιλιά και σε σένα καλή σχολική χρονιά.

Γιώτα Φώτου είπε...

Σωκράτη γειά σου. Καλό χειμώνα και σε σένα. Ο καθένας βλέπει με τα δικά του μάτια κάθε βιβλίο. Ούτε εγώ στις παρουσιάσεις μιλάω για τα οράματα. θα ήταν σαν να αποκαλύπτω το βιβλίο και δεν το θέλω, χάνουν οι αναγνώστες το ενδιαφέρον τους.

Γιώτα Φώτου είπε...

Σόφη γειά σου, Τα αποτελέσματα του Άγγελου τα ξέραμε από τη στιγμή που πήρε τους βαθμούς απλά τώρα τελείωσαν όλα. Μόνος του επέλεξε να μείνει στη Λάρισα σε αντίθεση με τους άλλους δυο. αυτό για μένα καλό είναι, ελπίζω ότι θα είναι και για εκείνον.
Ελπίζω να τα πούμε σύντομα από κοντά. Φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Πέρασα να αφήσω ένα ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και το χρόνο που αφιέρωσες. Καλησπέρα από την δροσερή (επιτέλους!!!) Νίσυρο και καλό μας φθινόπωρο!

Γιώτα Φώτου είπε...

Νίκο το καλό είναι ότι δρόσισε και στη Λάρισα. Αλλιώς μετά από 70 μέρες απουσίας δεν θα τα κατάφερνα.

Unknown είπε...

Καλό μήνα και καλή σχολική χρονιά. Πολύ καλή η επιλογή αποσπάσματος από τον κ. Διακογιάννη. Είναι συγκλονιστικό κομάτι. Το ξέρω το ιστολόγιο και θέλω να διαβάσω κάποια στιγμή και το βιβλίο του.
Συγχαρητήρια για το παιδί αυτό νομίζω είναι το σημαντικώυερο.
Φιλιά

Unknown είπε...

Καλώς την!Δυστυχώς οι διακοπές τελείωσαν για όλους. καλό φθινόπωρο σε όλους. Και μόνο για το εξώφυλλο θα το πάρω το Τέρα Άμου.

Γιώτα Φώτου είπε...

Ευχαριστώ Λίλιαν. καλό φθινόπωρο και σε σένα

Γιώτα Φώτου είπε...

Και σε μένα αρέσει πολύ το εξώφυλλο του βιβλίου του κ. Διακογιάννη. Σου εγγυώμαι ότι θα σου αρέσει και το εσωτερικό του.
Χαίρομαι πολύ που επικοινωνούμε ξανά.

Unknown είπε...

Καλημέρα, καλό χειμώνα και συγχαρητήρια για το γιό σου. Καλό είναι το ΤΕΙ, υπάρχει περισσότερη επαγγελματική αποκατάσταση και οπψσδήποτε είναι σημαντικό το γεγονός ότι θα σπουδάσει αυτό που θέλει.
Προχτές τυχαία βρέθηκα συνάντησα κάποια κυρία που διάβασε το βιβλίο σου. Ήταν ενθουσιασμένη, μου είπε ότι το διάβασε σε δυο μέρες και το ξαναδιάβασε και δεύτερη φορά. ¨ηθελε να επικοινωνήσει μαζί σου για να σε συγχαρεί και της εξήγησα πως θα το κάνει. Γενικότερα το καλοκαίρι μίλησα και με άλλους που το διάβασαν και όλοι είχαν πολύ θετική γνώμη.
Τώρα που γυρίσαμε όλοι θα τα λέμε συχνά.

Smaragdenia είπε...

Συγχαρητήρια για το λεβέντη σου, Γιώτα μου, καλό μήνα! Μας έλειψες!!!
Φιλάκια
Σμαραγδένια

Γιώτα Φώτου είπε...

Γειά σου Μίσα. Αλήθεια είναι ότι τοα βιολιά της χαράδρας μου έδωσαν πολύ μεγάλη χαρά αφού άκουσα πολύ καλά λόγια από πάρα πολλούς.
Καλό φθινόπωρο λοιπόν και καλή σχολική χρονιά και σε σένα.

Γιώτα Φώτου είπε...

Σμαραγδένια τι κάνεις; Χαίρομαι πραγματικά που σας βρίσκω όλους πάλι. Ελπίζω να είχες ένα ευχάριστο καλοκαίρι και εύχομαι ευχάριστος να είναι και ο χειμώνας που σε περιμένει.
Φιλιά
Αν κατέβω στην Αθήνα θα ήθελα να τα πούμε από κοντά.

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ είπε...

Πρώτα απ' όλαλ συγχαρητήρια για το παιδί, είναι σημαντικό οτι πέρασε εκεί που ήθελε! Να τον χαίρεσαι και επίσης βασικό που ξεμπέρδεψες από εξετάσεις! Εγώ τις έχω μπροστά μου με την κόρη μου! Να είσαι καλά και να περάσεις ένα όμορφο φθινόπωρο (ελπίζω δημιουργικό, τα βιολιά ζητούν μια συνέχεια!)

Γιώτα Φώτου είπε...

Λένα γειά σου. Ευχαριστώ για τις ευχές σου, πραγματικά φέτος ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά για μας. Εκείνο που με ενδιέφερε δεν ήταν πού θα περάσει το παιδί αλλά πώς θα βγεί από τη δοκιμασία των εξετάσεων. Έχω δει πάρα πολλά.Δόξα τω Θεω όλα μας πήγαν καλά. Βλέποντας το χαρούμενο νοιώθω να πετάω. Εύχομαι όλα να παν καλά και με τη δική σου κόρη.
Σήμερα στο σχολείο είχαμε την κουβέντα σου. Οι συναδέλφισές μου διάβασαν το βιβλίο σου ή μάλλον τα βιβλία σου. Τους άρεσαν πάρα πολύ. Τους είπα ότι σε ξέρω και ήθελαν λεπτομέρειες τις οποίες φυσικά και δεν ήξερα για να τις δώσω. Είναι περίεργο το τι εικόνα μπορεί να σχηματίσουν κάποιοι για ένα πρόσωπο που βρίσκεται στο προσκήνιο. Αναρωτιόνταν ποιά από τις δυό γυναίκες του νομίσματος ή από τις αδερφές στο ποτάμι είσαι(ειδικά για τις αδερφές γέλασα πολύ). Τούς είπα λοιπόν ότι όσο εγώ είμαι η Λίζα ή η Μαργαρίτα από τα βιολιά άλλο τόσο είσαι και εσύ μία από τις ηρωίδες των βιβλίων σου. Εκεί με έστειλαν γιατί μου είπαν ότι πίστευαν πως είμαι η Μαργαρίτα. Το διασκέδασα να σου πω την αλήθεια, αλλά προβληματίστηκα επίσης γιατί κατάλαβα ότι πολύς κόσμος σκέφτεται πολύ διαφορετικά.
Καλό Χειμώνα
ΥΓ. Μέχρι στιγμής δεν μπορούσα να σκεφτώ άλλο βιβλίο, ήμουν μέσα σε σύγχιση, όχι μόνο με προσωπικά θέματα αλλά και με όλη τη διαδικασία της προώθησης του βιβλίου (άσχετη με αυτή που εγώ γνώριζα από τα παιδικά.) Τώρα θα μετρήσω το κουράγιο μου τις ανάγκες και τη διάθεσή μου και θα σκεφτώ σοβαρά ένα άλλο.

Ανώνυμος είπε...

giota sugxaritiria gia ton gio sou sou stelno to m mnm apo varkeloni.
kalo xeimona o gios mou perase sto tei xaklidas einai kati pou eithele.me ta moria pou eixe mporoyse na dilosi aei kritis alla itan kati pou den ton endiafere.
ego eimai polu xaroumeni giati to xamogelo eirthe sta xili toy.kai oi aimoragies apo thn miti logo tou agxous stamatisan.

Γιώτα Φώτου είπε...

Γιώτα προσπάθησα και εγώ να επικοινωνήσω μαζί σου αλλά δεν τα κατάφερά. Όπως φαίνεται έχουμε πάρα πολλά κοινά. Συγχαρητήρια για το παιδί. Θέλω να σου πω ότι ο άντρας μου είναι καθηγητής στο ΤΕΙ Λάρισας και ξέρω πολύ καλά τι γίνεται εκεί. Ξέρω επίσης ότι ο μεσαίος μου γιος που τελείωσε το ΤΕΙ είναι πολύ καλύτερα αποκατεστημένος από τον πρώτο που έχει τελειώσει πολυτεχνείο και έχει και δυο μεταπτυχιακά. Το θέμα ήταν να μην κλείσουν οι δρόμοι και να μην ξαναπεράσουν την ίδια αγωνία με τη φετινή τα παιδιά. Μετά μπορούν να συνεχίσουν αν θέλουν.
Φιλιά και να περνάς καλά

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ είπε...

Οι ερωτήσεις έιναι πάντα οι ίδιες Γιώτα! Όσο για το νόμισμα, μπορείς άνετα να πεις στις συναδέλφους σου οτι είμαι η Αρετή και όσα έγιναν στην πρώτη εκδοχή περιγράφουν ακριβώς όσα έγιναν πριν 25 χρόνια!!!!

Σπύρος είπε...

Καλησπέρα Γιώτα και καλό μήνα!
Να μιλάμε στον ενικό??
Καταρχάς συγχαρητήρια για τον γιό σου! Η φοιτητική ζωή είναι απο τα ομορφότερα κεφάλαια στη ζωή ενός ανθρώπου! Δυστυχώς για μένα αυτός ο κύκλος έκλεισε πριν λίγους μήνες..και τώρα υπηρετώ τη μαμά-πατρίδα..

Το βιβλίο το αγόρασα και το διάβασα σε δυο μέρες..,αν και στο στρατό ο ελεύθερος χρόνος είναι περιορισμένος!
Πραγματικά το βιβλίο είναι καταπληκτικό...,γεμάτο εικόνες,μυρωδιές και έντονα συναισθηματα!!
Αυτό που με εντυπωσίασε είναι το τέλος!

Καλό είναι να παραδειγματιστούμε απο την ηρωίδα,τη Λίζα... κάνοντας έναν απολογισμό ίσως καταφέρουμε να φτάσουμε και στη δική μας αυτογνωσία...

Συγχαρητήρια!!
Ελπίζω να τα λέμε συχνά!
Καλό φθινόπωρο!

Γιώτα Φώτου είπε...

Καλησπέρα Σπύρο. Στο στρατό λοιπόν! Καλό κουράγιο. Κοίτα να χαρείς και αυτό το κεφάλαιο της ζωής σου έστω κι αν σου φαίνεται δύσκολο. Μην ξεχνάς ότι είσαι στην καλύτερη ηλικία κι ας σου φαίνεται βουνό μπροστά το μέλλον. Θετική αντιμετώπιση χρειάζεται σ’ όλους τους τομείς και ... ενδοσκόπηση (ένα πράγμα σαν τη Λίζα όπως και εσύ επισήμανες). Χαίρομαι που βρήκες το βιβλίο μου ενδιαφέρον και πιο πολύ χαίρομαι που σου άρεσε το τέλος.
Θα είμαι εδώ για όποια στιγμή θέλεις να πεις ότιδήποτε.
Ευχαριστώ και πάλι.

Maria Tzirita είπε...

Καλώς βρεθήκαμε και πάλι Γιώτα μου! Συγχαρητήρια και για τον γιο και για το βιβλίο! Την παρουσίαση του Νίκου την είχα διαβάσει, τον παρακολουθώ βλέπεις και πολύ το χάρηκα γιατί σου αξίζει. Να είσαι καλά, καλό φθινόπωρο και καλή αντάμωση!

Γιώτα Φώτου είπε...

Καλημέρα Μαρία. Να δούμε πότε θα γίνει αυτή η συνάντηση από κοντά. Παρακολουθώ την πορεία του βιβλίου σου και χαίρομαι πολύ που πάει τόσο καλά. Εκπληκτικό νούμερο πωλήσεων για πρώτο βιβλίο. Σου εύχομαι πάντα επιτυχίες.

Ανώνυμος είπε...

μπορω να σε αποκαλω φιλη μου συνονοματη γιωτα.
τι εννοεις στην απαντηση σου οταν λες (το θεμα ειναι να μην κλεισουν οι δρομοι και να μην ξαναπερασουν την ιδια αγωνια με την φετινη τα παιδια .μετα μπορουν να συνεχισουν εαν θελουν).
εγω ειμαι πολυ χαρουμενη για το τει που περασε το παιδι μου.με τον πατερα του ειχαμε προβλημα γιατι οντας γιατρος ηθελε να τον στειλει βουλγαριες ιταλιες ρουμανιες πραγμα για το οποιο ο γιος μου αντιδρουσε.
ο πατερας του δεν μπορουσε να καταλαβει τον μοχθο την αγωνια το αγχοςτου παιδιου μας παντα εκανε το μεγαλο λαθος της συγκρισης τον παιδιωντων συναδελφων του.
δεν μπορει να καταλαβει οτι το καθε παιδι ειναι ξεχωριστο και θα βρει το δρομο του.
μετα απο μεγαλη συζητηση το δεχτηκε οτι ειναι πολυ η σχολη (μαλλον καποιος του μιλησε)και κανει ονειρα για εργασια του παιδιου μεσα απο γνωριμιες που εχει
εαν σε κουρασα συγνωμη ,αλλα μολις εγραψες για την επιτυχια του γιου σου πηρα το θαρος να σου μιλησω
σε ευχαριστω παρα παρα παρα πολυ

Ανώνυμος είπε...

συνονοματη γιωτα υπαρχει καποιο μαιλ για επικοινονια μαζι σου?

Γιώτα Φώτου είπε...

Γιώτα εννοείται ότι μιλάμε στον ενικό και σε νοιώθω φίλη. Είμαι στην εκπαίδευση τριάντα χρόνια (για πέντε χρόνια ήμουν σχ. σύμβουλος) και όλα αυτά που λες τα θεωρώ πολύ σοβαρά και πιστεύω ότι μέσα από την εμπειρία μου και τις σπουδές μου μπορώ να βλέπω πλέον ξεκάθαρα. Το κάθε παιδί έχει τα δικά του ενδιαφέροντα, τα δικά του σχέδια, ξεχωριστές ικανότητες και το δικό του ρυθμό. Εκείνο που χρειάζεται από τους γονείς είναι πρωταρχικά η επιβράβευση και η αποδοχή. εκεί και μόνο εκεί θα στηρίξει τις προσπάθειές του. Οι συγκρίσεις με άλλα παιδιά αλλά και με τους ίδιους τους γονείς έχουν αρνητικά αποτελέσματα.Φτάνει που η εκπαίδευση στην ελλάδα πολλές φορές γίνεται απάνθρωπη και άδικη. Το σύστημα των πανελληνίων από μόνο του μπορεί να πετάξει έξω άτομα ικανά που όμως δεν μπορούν να λειτουργήσουν κάτω από πολυετή πίεση. Εγώ συνειδητά μεγάλωσα παιδιά ελεύθερα, μόνη μου δεν τους επέτρεψα ποτέ να αποστηθίζουν για παράδειγμα. Σαν αποτέλεσμα ήταν να μην έχουν μεγάλες διακρίσεις στο σχολείο (είχα όμως τον τρόπο να τα στηρίζω εκεί), αργότερα δικαιώθηκα παντού.
Όταν λέω να μην κλέισουν οι δρόμοι εννοώ ότι μέσα από το ΤΕΙ μπορεί να συνεχίσει και κάποια στιγμή όταν το ίδιο θα είναι έτοιμο να μπορέσει να κάνει άν χρειαστεί πολύ περισσότερα όπως μεταπτυχιακά, επαγγελματικό προσανατολισμό, ανακάλυψη κλίσεων. Αν θελήσει να μείνει εκεί και αυτό πάλι θετικό θα είναι επειδή σημαίνει ότι θα είναι ευχαριστημένο.
Οι δρόμοι κλείνουν όταν νοιώθει αποτυχημένο. Εγώ δεν συνδέω τις σπουδές αποκλειστικά με την είσοδο στην αγορά εργασίας. Τις θεωρώ άνοιγμα δρόμων προς το εσωτερικό του κάθε ατόμου και την ίδια την κοινωνία.
Όμως έχω τόσα να πω πάνω στο θέμα συτό και δεν έχω τον κατάλληλο χώρο εδώ.
Η διεύθυνσή μου είναι giotafotou@gmail.com
Εκεί μπορώ να σου πω περισσότερα.

Ανώνυμος είπε...

γιωτα σε ευχαριστω για την απαντηση.εχεις απολυτο δικιο για την επιβραβευση την μερα τον αποτελεσματων οι γλαστρες τα μπραβο τα συχαρητηρια τον εκαναν να πεταει.σε ευχαριστω για ολα

Noelle Baxer είπε...

Γιώτα, συγχαρητήρια κι από μένα για την επιτυχία του γιου σου. Και που ξεμπέρδεψες με τα σχολεία! "Εγώ" είμαι ακόμη στο Δημοτικό!!!!
Δύο, λοιπόν, ήδη οι επιτυχίες σου: του βιβλίου σου και του μικρού γιού σου. Δεν ξέρω για τους άλλους σου γιους και τα υπόλοιπα. Εύχομαι οι επιτυχίες σου να τριτώσουν, τεταρτώσουν κλπ. Καλό Φθινόπωρο, Νοέλ Μπάξερ

Γιώτα Φώτου είπε...

Νοέλ ευχαριστώ για τις ευχές. Χαίρομαι που επικοινωνούμε. Νομίζω ότι το ξαναείπα ότι το βιβλίο σου με ενθουσίασε. Ίσως κάποια στιγμή τα πούμε από κοντά