Κώδικας 99.

Δυο είναι τα γεγονότα που γιορτάζω αυτόν τον μήνα.

• Τη συμπλήρωση δέκα χρόνων από τη στιγμή που κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο (Το Α του Άγγελου)
• Την κυκλοφορία του 15ου βιβλίου μου με τίτλο "Κώδικας 99"

15 βιβλία σε 10 χρόνια. Αν γυρίσω πίσω στο 2002, ούτε στα  πιο τολμηρά, τότε,   όνειρά μου δε θα βρω την πορεία που με περίμενε μέσα σ' αυτή τη δεκαετία (σε σχέση με τη λογοτεχνία). Αρκέτα βιβλία, διακρίσεις, αποδοχή, ένθερμους αναγνώστες (παιδιά που μου χαμογελούν και ενήλικες που με πίστεψαν). Τότε δεν σκεφτόμουν ότι θα μπω και στη λογοτεχνία ενηλίκων. Αυτό έτυχε! Δεν έγινε σκόπιμα, ούτε κατόπιν σχεδίου. Ωστόσο πήρα πολλές χαρές και χαίρομαι που το έκανα.
Ξεκίνησα σα συγγραφέας παιδικών βιβλίων και είμαι σίγουρη ότι βιβλία για παιδιά θα γράψω κι άλλα (υγεία να υπάρχει). Περνάω καλά. Διασκεδάζω. Έχω μέσα στο σπίτι μου τον κόσμο στον οποίο έζησα μια ζωή ολόκληρη. Έναν κόσμο με παιδικές φωνές, γέλια, ανησυχίες. Έναν κόσμο από τον οποίο έφυγα λόγω συνταξιοδότησης, αλλά δεν έκοψα γέφυρες χάρη στα βιβλία μου.

Αν είναι να πω κάτι για το νέο μου βιβλίο, αυτό είναι η αφορμή, ο λόγος για τον οποίο το έγραψα. Τα υπόλοιπα θα περιμένω να τα πουν οι αναγνώστες.
Για χρόνια μέσα από τη θέση του σχολικού συμβούλου, προσπαθούσα να πείσω γονείς και εκπαιδευτικούς ότι το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό  με τις δικές του ιδιαίτερες ικανότητες, τον τρόπο σκέψης, τα χαρίσματά του. Στόχος των ενηλίκων είναι να το βοηθήσει να καλλιεργήσει τις προσωπικές δυνατότητές του στο έπακρο. Αρκεί να τις δούν πρώτα αυτοί και να δεχτούν τα παιδιά όπως στην πραγματικότητα είναι. Διαφορετικά θα έχουν πάρει λάθος δρόμο.
Ο Κώδικας 99 γεννήθηκε ένα βράδυ καθώς επέστρεφα στο σπίτι από μια συνάντηση που είχα με μια μανούλα. Ήταν αγχωμένη γιατί το παιδί της δεν τα κατάφερνε πολύ στα γλωσσικά μαθήματα. Είχα παρακολουθήσει το παιδί μέσα στην τάξη και σε προσωπικές στιγμές. Είναι ένα παιδί χαρισματικό, πανέξυπνο παιδί με μεγάλες αποδόσεις στα θετικά μαθήματα αλλά με κάποια μορφή δυσλεξίας. Το πρόβλημα στην περίπτωσή του δεν ήταν η δυσλεξία (τις περισσότερες φορές δεν είναι), αλλά η χαμένη του αυτοεκτίμηση.
Δεν έγραψα ένα βιβλίο θεωρητικό. Ούτε ένα βιβλίο στενάχωρο ή κουραστικό. Έκανα μια περιπέτεια χιουμοριστική με πρωτότυπο θέμα, από αυτές που στην παιδική λογοτεχνία ονομάζουμε αστυνομικά βιβλία, ή βιβλία μυστηρίου.
Οι πρωταγωνιστές είναι έφηβοι, μέσα στη σημερινή ζωή. Κεντρικός ήρωας ο Γιάννης. Αυτός αναλαμβάνει πατώντας στον ερεθισμένο εγωισμό (αυτόν που μόνο στην εφηβική ηλικία συναντούμε) να αποκωδικοποιήσει τη λύση του γρίφου που ήρθε με mail και να αποκαλύψει τον άγνωστο αποστολέα. Τον γρίφο  τον είχε δώσει  ο φυσικός σε όλη την τάξη αλλά δεν κατάφεραν να τον λύσουν.
Το κεντρικό θέμα; Η χαμηλή αυτοεκτίμηση και οι συνέπειές της. (στη συγκεκριμένη περίπτωση αφείλεται στη δυσλεξία)
Παράπλευρες αναφορές: Οικονομική κρίση, ενδοσχολικός εκφοβισμός, φιλία, σχέσεις με το άλλο φύλο, σχέσεις με τους γονείς,  και γενικότερα όλα τα θέματα που απασχολούν ένα παιδί εφηβικής ηλικίας.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός (όπως σχεδόν όλα τα βιβλία μου) και εδώ πρέπει να ευχαριστήσω όλους όσους συνετέλεσαν στην έκδοσή του κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στο Γιώργο Παζάλο που έκανε το εξώφυλλο και τη Χρυσούλα Τσιρούκη που έκανε την επιμέλεια. 
Δε θέλω να φανώ ματαιόδοξη, αλλά ας μου επιτραπέι να πω μια φράση μόνο: Καμαρώνω πολύ για το βιβλίο αυτό.
Τα υπόλοιπα δικά σας.

Από το οπισθόφυλλο

Ο Γιάννης είναι μαθητής  γυμνασίου. Η ζωή του δε διαφέρει από τη ζωή οποιουδήποτε μαθητή· υποχρεώσεις στο σχολείο , φλερτ , φίλοι, οικογενειακά προβλήματα, ανησυχία για το μέλλον και μπελάδες με τους νταήδες της τάξης. Ώσπου ο καθηγητής της φυσικής  τους δίνει ένα δύσκολο  γρίφο και αμέσως μετά ο Γιάννης λαμβάνει ένα μέιλ  με ένα κρυπτογραφημένο κείμενο. Ο αποστολέας ισχυρίζεται ότι μέσα σε αυτό βρίσκεται κωδικοποιημένη η λύση του γρίφου. Όταν ο Γιάννης καταφέρνει να αποκρυπτογραφήσει  το κείμενο και να ανακαλύψει την ταυτότητα του άγνωστου αποστολέα, βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη.

Ένα μυθιστόρημα που καταδεικνύει την ανάγκη να αποκωδικοποιούμε όσα συμβαίνουν γύρω μας, κι όχι απλώς να εμπιστευόμαστε τις αισθήσεις μας ή να βασιζόμαστε σε αντιλήψεις που επικρατούν και μας τις έχουν επιβάλει οι άλλοι.

Κι ένα μικρό απόσπασμα για όποιον θέλει να δει τις ικανότητές του στην αποκρυπτογράφηση κειμένων

Το μήνυμα έγραφε:

κ. Μπόνια

 Μπορείτε να δείτε τη λύση στο γρίφο σας  αρκεί να αποκωδικοποιήσετε τον παρακάτω πίνακα. Με την ησυχία σας, χωρίς χρονικούς περιορισμούς.

Και ακολουθούσε ο παρακάτω πίνακας που έμοιαζε με κρυπτόλεξο.

ν

λ

ν

κ

ψ

δ

ν

σ

κ

γ

ρ

ψ

κ

ξ

η

τ

ρ

γ

θ

η

ψ

ψ

ω

α

θ

ψ

η

ρ

η

π

ξ

ι

γ

σ

ο

γ

π

υ

θ

ψ

η

φ

φ

ε

λ

ν

σ

κ

γ

ξ

ο

χ

ρ

ψ

ρ

ν

ψ

υ

θ

ψ

η

ω

υ

κ

γ

ρ

ψ

ρ

ν

ψ

φ

θ

ψ

η

α

υ

π

ρ

ν

ρ

γ

ι

ν

π

ρ

ν

ω

φ

θ

ψ

η

α

φ

π

σ

λ

ν

ι

ν

υ

ο

ν

λ

ν

σ

β

γ

θ

ψ

ξ

γ

λ

ρ

γ

ι

γ

ξ

ρ

ψ

κ

γ

ψ

α

ψ

ξ

ε

θ

χ

β

η

θ

ψ

π

γ

λ

γ

λ

ε

λ

ρ

ψ

γ

λ

λ

η

ψ

.

Με αγάπη

Κώδικας ενενήντα εννιά.

ΥΓ. Δεν είναι φάρσα. Στον πίνακα υπάρχει η λύση του γρίφου και δόθηκε μέσα στη χρονική προθεσμία..

Εξέτασα με προσοχή το αλλόκοτο εκείνο μήνυμα αρχίζοντας από τη διεύθυνση του λογαριασμού. 

dilonoparon@gmail.com

Όπως ανέφερα μου ήταν άγνωστη. Είμαι εξοικειωμένος με την λατινοελληνική σύγχρονη γραπτή γλώσσα που κυκλοφορεί στον κυβερνοχώρο και δε δυσκολεύτηκα ούτε για ένα δευτερόλεπτο να καταλάβω ότι το όνομα χρήστη dilonoparon  σήμαινε:  Δηλώνω παρών. Πού αισθάνθηκε την ανάγκη να δηλώσει παρών ο αποστολέας; Στην ομάδα των παραληπτών; Στην κοινότητα του σχολείου; Στη ζωή γενικότερα; Προσπάθησα να μπω στη θέση του. Πού θα ήθελα να δηλώσω παρών;  Πού θα ήθελα να δηλώσω την παρουσία μου; Στη ζωή! Το έκανα και το κάνω καθημερινά. Ναι θέλω να είμαι παρών στη ζωή. Το ίδιο πιστεύω ότι θέλουν και οι περισσότεροι φίλοι και συμμαθητές. Άρα ο αποστολέας θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε από αυτούς. Γιατί όχι! Το όνομα του χρήστη λοιπόν που χρησιμοποίησε δε με βοηθούσε καθόλου να δω την πραγματική του ταυτότητα.