Κυριακή 13 Απριλίου 2008

Κάποτε μια εικόνα, ένα τοπίο δημιουργούν αβάσταχτα συναισθήματα, που θέλεις να τα μοιραστείς. Τότε είναι που μπορεί να προκύψει ένα βιβλίο.

Ήταν ένα καλοκαιριάτικο απόγευμα, όταν έφτασα κατάκοπη στο σημείο με τα δυο γεφύρια, μετά από ένα πολύωρο ταξίδι. Το σημείο αυτό για μένα οριοθετεί δυο κόσμους. Πίσω μου επαγγελματικές και κοινωνικές υποχρεώσεις, ραντεβού, τηλέφωνα, στρες! Εμπρός μου η απόλυτη γαλήνη, η εναρμόνηση και προσαρμογή με τους νόμους της φύσης.


Τα δυο γεφύρια σύμβολα δυο διαφορετικών πολιτισμών. Διαφορετικά περάσματα ανθρώπων που όμως όλοι τους είχαν και θα συνεχίσουν να έχουντην ίδια αφετηρία και τον ίδιο προορισμό.


Και πάνω από τα γεφύρια, κάθετα υψωμένοι οι βράχοι, στις όχθες της στενής χαράδρας, δείχνουν τον ουρανό, την απεραντοσύνη!
Μικρό το πέρασμα του ανθρώπου από τη ζωή, ανεξήτηλα όμως τα σημάδια που θα αφήσει! Και οι επόμενοι θα τα βρουν και θα τα ακολουθήσουν, στην προσπάθειά τους να διαγράψουν τη δική τους πορεία. Γιατί για να αποκτήσει κάποιος φτερά, πρέπει να έχει και ρίζες.

6 σχόλια:

Unknown είπε...

Γιώτα γειά σου. Κυριακή σήμερα και χαζεύω στο ιντερνετ. Έχω βρει το ιστολόγιο σου εδώ και λίγες μέρες. Συγκινήθηκα που είδα το γεφύρι του Μεζήλου. Έχω τόσα χρόνια να πάω εκεί. Δεν ήξερα ότι γραφεις βιβλίο για μεγάλους. Ανυπομονώ να το δω. Παρεπιπτόντως το ΜΙΑ ΚΑΡΦΙΤΣΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ μου άρεσε πολύ.
φιλάκια,ΎΓ Ελπίζω να κατάλαβες ποια είμαι

Γιώτα Φώτου είπε...

Σόφη, χαίρομαι πολύ που επικοινωνώ μαζί σου. Βέβαια και κατάλαβα ποια είσαι. Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Τα ΒΙΟΛΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΔΡΑΣ θα κυκλοφορήσουν αρχές Μαίου. Αν έρθω εκεί σου υπόσχομαι να σου τηλεφωνήσω και να βρεθούμε.

Unknown είπε...

Κι αν κάποιος δεν έχει ρίζες είναι καταδικασμένος να μην πετάξει ποτέ;
Αλήθεια πού βρίσκονται αυτά τα δυο γεφύρια;
Καλή σας μέρα, καλή δύναμη.

Γιώτα Φώτου είπε...

Σωκράτη γειά σου
Πίστεύω ότι όλοι μελετώντας το παρελθόν μπορούν να ανακαλύψυν ίχνη που θα του βοηθήσουν να βρουν τη δική τους πορεία.
Τα δυο γεφύρια βρίσκονται στο χωριό Δροσάτο, παλιά ονομασία Μεζήλο, στην κοινότητα Ανατολικής Αργιθέας του νομού Καρδίτσας. Είναι το χωριό μου

Unknown είπε...

Κυκλοφορεί ένα καταπληκτικό άλμπουμ της Εύης Mπεληγιάννη με τίτλο Αναζητώντας τα Πέτρινα Γεφύρια της Ελλάδας. Νομίζω ότι το γεφύρι της εικόνας είναι εκεί.
Λόγω των πολλών μύθων που υπάρχουν για τα γεφύρια νομίζω ότι αυτά δίνουν έναυσμα για μυθoπλασία. Θα περιμένουμε να δούμε και το δικό σας.

Γιώτα Φώτου είπε...

Φίλε οδοιπόρε
Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Το άλμπουμ που αναφέρεις δεν το έχω δει. Συμφωνώ ότι κάθε γεφύρι και κυρίως ότι έχει σχέση με το κτίσιμό του ακολουθείται από έναν ή και περισσότερους μύθους. Το δικό μου όμως βιβλίο δεν έχει σχέση με γεφύρια. Απλά βρισκόμουν εκεί όταν άρχισε να μου δημιουργείται η ανάγκη να γράψω αυτό το βιβλίο. Ήθελα να δώσω τη σημασία που έχει για τον κάθε άνθρωπο το δέσιμό του με τις ρίζες του και επιπλέον να σκιαγραφήσω τα προβλήματα των συγχρόνων ανθρώπων σε σχέση μέ άλλων, άλλης εποχής. Για τον λόγο αυτό χρησιμοποιήσα σα στοιχείο τοπικού προσδιορισμού τον τόπο καταγωγής μου. Αυτή η επιλογή μου με ανάγκασε να συμπεριλάβω αρκετά ιστορικά στοιχεία της ορεινής Αργιθέας, αλλά η μυθοπλασία θα μπορούσε να κινείται και όπουδήποτε αλλού.