Δευτέρα 28 Ιουλίου 2008

Το πανηγύρι του Προφήτη Ηλία στο Δροσάτο Ανατολικής Αργιθέας (Μεζήλο)

Είναι πολλοί εκείνοι που τελευταία με ρωτούν από που πήρα την αφορμή να γράψω ΤΑ ΒΙΟΛΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΔΡΑΣ. Είναι μια ερώτηση που έβαλα και εγώ στον εαυτό μου, αφού δεν αποδίδω τη συγγραφή σε κανένα ιδιαίτερο περιστατικό. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πράγματα που κρατούσα μέσα μου χρόνια ολόκληρα, τώρα έτυχε να βρουν τρόπο έκφρασης και έτσι προέκυψε το συγκεκριμμένο βιβλίο.

Θέλω να μου συγχωρήσετε την πολύ προσωπική σημερινή ανάρτηση. Το λέω αυτό γιατί για πολλούς από εσάς ένα πανηγύρι σε ένα απομονωμένο ορεινό χωριό της Αργιθέας ενδεχομένως δε λέει τίποτα απολύτως. Για μένα όμως το γεγονός ότι άνθρωποι από όλη την Ελλάδα, την Ευρώπη ακόμα και από την Αμερική είναι κάθε χρόνο συνεπείς σε ένα ραντεβού που κανείς δεν το έχει προκαθορίσει, λέει πολλά. Αποδεικνύει την ανάγκη για ενίσχυση της προσωπικής τους ταυτότητας, την ανάγκη για την ύπαρξη σημείου αναφοράς πάνω στο οποίο να στηρίζεται η ζωή τους στην απρόσωπη κοινωνία μέσα στην οποία καλούνται να επιβιώσουν.

Πανηγύρι λοιπόν και φέτος στο Δροσάτο στις 20 Ινουνίου.

Η κίνηση άρχισε δυο τρεις μέρες νωρίτερα, έτσι ώστε μέχρι την παραμονή τα εντελώς ακατοίκητα κατά την περίοδο του χειμώνα 40 σπίτια του χωριού να ανοίξουν για τους ιδιοκτήτες και τους φίλους τους.

Το πρωί της παραμονής, στις αυλές τα αρνιά και τα κοκορέτσια γύριζαν στις σούβλες ώστε να είναι έτοιμα για την επομένη. Το βράδυ στην αυλή του σχολείου (δεν λειτουργεί εδώ και σαράντα χρόνια) στήθηκε το καθιερωμένο γλέντι το οποίο οργάνωσε ο πολιτιστικός σύλλογος του χωριού. Εκατόν πενήντα άτομα ήταν εκεί. Καλωσορίσματα, αγκαλιές, φιλιά... Όλοι ήθελαν να μάθουν για όσα πήρε μαζί του ο χειμώνας, όλοι ενδιαφέρθηκαν για όσα θα φέρει ο επόμενος.



Ο πρόεδρος του συλλόγου Γιώργος Ρουσάκης μεταξύ των άλλων που ανακοίνωσε από μικροφώνου, θεώρησε σκόπιμο να με ευχαριστήσει που έδωσα μέσα από το βιβλίο μου σε πολλούς ξένους την ευκαιρία να μάθουν για το χωριό μας. Και εγώ εκείνη τη στιγμή θέλησα να κρυφτώ, αλλά στη συνέχεια ένα κύμα χαράς με πλημμύρισε αφού η αποδοχή του έργου μου από δικούς μου ανθρώπους είναι η μεγαλύτερη αναγνώριση που θα μπορούσα να έχω.
Ο χορός και το τραγούδι κράτησε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.




Το πρωί τα αυτοκίνητα φορτώθηκαν νωρίς και όλοι ξεκίνησαν για το βουνό. Στο Δροσάτο το πανηγύρι δε γίνεται μέσα στο χωριό. Γιοτράζει η εκκλησία που βρίσκεται μέσα στο δάσος πάνω από το χωριό σε υψόμετρο 1700 μέτρων. Εκεί γίνεται. Περισσότερο με πικ νικ στο δάσος μοιάζει παρά με πανηγύρι. Παλιότερα, τότε που δεν υπήρχαν αυτοκίνητα, ούτε δρόμος, φορτώναμε φαγητά, τραπεζομάντηλα και στρωσίδια στα μουλάρια και ανηφορίζαμε με τα πόδια (σχεδόν μια ώρα σε ανηφορικό μονοπάτι).

Η εκκλησία του Προφήτη Ηλία βρίσκεται στο άνοιγμα ενός ξέφωτου. Γύρω του έλατα και μαλόκεδροι. Στη ρίζα κάθε μαλόκεδρου τραπέζια και πάγκοι, ειδικά φτιαγμένοι για κείνη τη μέρα περιμένουν. Η κάθε οικογένεια εδώ και πολλές δεκαετίες στρώνει το τραπέζι για τους φιλοξενούμενους πάντα στον ίδιο δικό της μαλόκεδρο. Είναι θέμα παράδοσης.



Πρώτα η λειτουργία και το ύψωμα του Αγίου.


Μετά το μοίρασμα της πανυχίδας (βρασμένο σιτάρι με καρύδια για εορταστικούς λόγους)

Ακολουθούν οι προσκλήσεις. Όποιος ξένος παρευρίσκεται θα δεχτεί πρόσκληση για γεύμα από όλους τους χωριανούς ακόμα κι αν είναι εντελώς άγνωστος σ’ συτούς. Πρόσκληση ακόμα και για τους μικροπωλητές. Ξέρουν οι επισκέπτες ότι είναι χαρά της κάθε οικογένειας να έχει αρκετούς φιλοξενούμενους, γιαυτό μοιράζονται.
Η Λίλιαν με τη Σόφη και τη Βίβιαν που ήρθαν για πρώτη φορά στο πανηγύρι μας.
Αντίθετα ο Βαγγέλης με τη Βαγγελιώ, ερωτεύτηκαν το χωριό μας και έρχονται κάθε χρόνο.
Τα παιδιά μου πάλι μας έκαναν έκπληξη αφού ήρθαν χωρίς να τους περιμένουμε από Πάτρα, Νάουσα και Λάρισα μόνο για λίγες ώρες.

Τώρα τα τραπέζια στρώνονται. Ψητό, πίτες, σαλάτες, γιαούρτι, μπύρες και κρασί. Και το νερό παγωμένο από τη βρύση στην κορυφή του χώρου.


Μικροφωνικές εγκαταστάσεις και τα συναφή που κάνουν πολύ φασαρία δεν υπάρχουν. Έρχονται σε αντίθεση με την ηρεμία του τοπίου. Το τραπεζιάτικο τραγούδι όμως έρχεται αυθόρμητα να ντύσει το κελάηδημα των πουλιών, το μουρμουρητό των αιωνόβιων δέντρων.

Μικρόφωνα δεν υπήρχαν, μουσικά όργανα όμως είχαμε. Μη φανταστείτε επαγγελματίες. Κοντοχωριανοί μας από το Πετρίλο μας τίμησαν και φέτος πηγαίνοντας από τραπέζι σε τραπέζι να τραγουδήσουν απλά για χάρη μας, για τίποτα άλλο.

Εμψυχωτής τους ο Λευτέρης Κάμπας με το αστείρευτο ρεπερτόριο σε δημοτικά τραγούδια της περιοχής και στο βιολί ο Λάμπρος Ποζιός, συνταξιούχος δάσκαλος. Νάναι καλά να χιλιάσουμε τα πανηγύρια μας παρέα.

Φυσικό επόμενο να έρθει κι ο χορός. Κλειστός αργιθεάτικος.
Και το απόγευμα στο χωριό, στις βεράντες για καφέ και γλυκό καρυδάκι.



Για να κλείσω όπως άρχισα θα σας αποκαλύψω ότι εγώ δεν μεγάλωσα στο χωριό αυτό, δεν άνοιξα δρόμο στα χιόνια για να πάω στην εκκλησία τα Χριστούγεννα, ούτε έμαθα ποτέ πώς κάνουν τα γιομίδια το Πάσχα. Μόνο τα καλοκαίρια με έδεσαν με τον τόπο, τα καλοκαίρια και οι άνθρωποι που ενώ έζησαν σε τόπο φτιαγμένο από πέτρα και χιόνι, κράτησαν τις καρδιές τους πάντα ζεστές και ανοιχτές για τους άλλους.

Αυτός ήταν ο λόγος που με ώθησε να γράψω Τα βιολιά της Χαράδρας, αφιερωμένο στην οικογένειά μου και σ’ όλους όσους μου έδειξαν πώς γίνεται η ζωή πανηγύρι, δύσκολο πανηγύρι που απαιτεί θυσίες αλλά γεμάτο ήχους, εικόνες και αρώματα.

29 σχόλια:

Unknown είπε...

Αλήθεια σαν πικ νικ φαίνεται όχι σαν πανηγύρι. Μας κάνετε να ζηλεύουμε.

clementine είπε...

Καλημέρα,
Θα πώ εδώ ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί η φαντασία μου μετατράπηκε σε εικόνα μέσα απ΄αυτές τις φωτογραφίες........
Ενιωσα το πανηγύρι... μακάρι κάποια φορά να το ζήσω και από κοντά......φιλιά πολλά

Γιώτα Φώτου είπε...

Καλημέρα ομπρέλα. Σε κάποια ανάρτηση βρίσκεται η ακριβής γεωγραφική θέση του Δροσάτου. Το πανηγύρι βέβαια θα γίνει ξανά σε ένα χρόνο. Στο χέρι μας είναι όμως να στήσουμε το δικό μας πανηγύρι. Η πόρτα του χωριού εξάλλου έχει ανοίξει εδώ και μια πενταετία.
Φιλιά

Γιώτα Φώτου είπε...

Κλημεντίνη. Θέλησα παράλληλα με την ανάρτηση να ανεβάσω και το αντίστοιχο απόσμασμα του βιβλίου για το πανηγύρι, αλλά τελικά κατάλαβα ότι απλά θα επαναλάμβανα όσα έχω γράψει.
Το βουνό θέλει παρέα. Τότε οι πεζοπορίες και οι εκδρομές έχουν νόημα. Όπως καταλαβαίνεις αυτό είναι πρόσκληση. Η συνάντησή μας μου άφησε άριστες εντυπώσεις και νομίζω ότι θα περνούσαμε καλά μαζί για λίγες μέρες.
Όσο για το πανηγύρι είναι τελείως διαφορετικό από όλα όσα ενδεχομένως έχεις γνωρίσει. και όπως έγραψα και στην ομπρέλα τα πανηγύρια γίνονται όποια μέρα θέλουμε, διάθεση να υπάρχει...

Smaragdenia είπε...

Θα μ' άρεσε να βρεθώ κάποια στιγμή κι εγώ στο χωριό με τα βιολιά της χαράδρας. Αξέχαστη εμπειρία, είμαι σίγουρη. Καλά να περνάς Γιώτα.
Σμαραγδένια

Γιώτα Φώτου είπε...

Σμαραγδή τι κάνεις; Χαθήκαμε! Λοιπόν ξέρεις πώς το σκέφτομαι. Μια γυναικοπαρέα καμμιά δεκαριά άτομα, και ένα τριήμερο με βόλτες στην γύρω περιοχή.(Αν βέβαια θέλουν και οι σύζυγοι δεν θα τους διώξουμε, αλίμονο) Μέχρι και βιολί θα σας φέρω αν έρθετε. Τα πανηγύρια στήνονται εύκολα όταν υπάρχει καλή διάθεση. Κανονίστε το. Εγώ θα χαρώ πολύ και το σπίτι μου είναι ανοιχτό για φιλοξενία.

clementine είπε...

Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση, ελπίζω να γίνει πραγματικότητα.

Και αυτό με τη γυναικοπαρέα, εξίσου καλή ιδέα.....
Εχω μερικές στο μυαλό μου!!! τί λες?? το οργανώνουμε στο μέλλον???

Γιώτα Φώτου είπε...

Η Βίβιαν μου έστειλε το παρακάτω μύνημα και χαίρομαι που πέρασε καλά

Δεν μπορώ να περιγράψω με λέξεις το πόσο καλά πέρασα. Ήταν ένα πανηγύρι αλλιώτικο. Καταπληκτική θέα, καταπληκτικό εκκλησάκι, (γιατί δεν έβαλες φωτογραφίες άλλες)ζεστοί άνθρωποι με πηγαίο χιούμορ και διάθεση φιλοξενίας. Είναι μια εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη. Νομίζω ότι θα με έχετε και στις επόμενες χρονιές μαζί σας. Το βιολί και η παρέα του καταπληκτική. Μπήκαν στην καρδιά μου, με ανάγκασαν να χορέψω ακόμα και κλειστό. Αλλά και η θέα από τη βεράντα σου δεν παίζεται. Τώρα καταλαβαίνω τι σε εμπνέει και γράφεις.
Σ' ευχαριστώ πολύ για όλα.

Γιώτα Φώτου είπε...

Κλημεντίνη οργάνωσέ το. Εγώ είμαι ανοιχτή για όλες τις ημερομηνίες και θα το χαρώ πάρα πολύ.
Το τηλέφωνό μου αν το χρειαστείς το πάιρνεις από τα κορίτσια στον Ψυχογιό.

clementine είπε...

Πασχαλία, Λένα, Πόπη, Κλειώ, Μαρία Tζ, ΕΚΤ, πού είστε??????? Βλέπετε τί γίνεται έτσι?

Με την πρώτη ευκαιρία λοιπόν...
φιλιά

EKT είπε...

Σημείώνω την ημερομηνία για του χρόνου. Θα μετράω τις μέρες...
ΕΚΤ Ελένη

Unknown είπε...

Και εγώ μαζί σας. Σας εγγυώμαι ότι θα περάσουμε καταπληκτικά.

Γιώτα Φώτου είπε...

Άντε να σας δω. Συννενοηθείτε εσείς και τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνω όλα εγώ.
Αρκεί να μη σας φοβίζει το άγριο τοπίο. (Τα βιολιά που παρουσιάζονται στη χαράδρα δεν πρόκειται να σας ενοχλήσουν, αυτό είναι σίγουρο)

Γιώτα Φώτου είπε...

Ελένη και του χρόνου και φέτος και όποτε μπορέσεις.
Κι από εδώ περαστικά.

Unknown είπε...

Πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση. Όλοι έχουμε ευαισθησία για θέματα παράδοσης κι ας μην το εκφράζουμε πάντα. Καλή συνέχεια

Unknown είπε...

Καλά είσαι ακόμα σε πολιτισμένο μέρος με ιντενρετ. Νόμιζα ότι θα είχες πάρει πάλι τα όρη και τα βουνά. Εμείς μείναμε μια βδομάδα στη Χαλκιδική και φεύγουμε αύριο για Κέρκυρα.

Γιώτα Φώτου είπε...

Καλημέρα Σωκράτη και καλό μήνα.

Γιώτα Φώτου είπε...

Λίλιαν
Θα ανέβω σύντομα. Καλό το βουνό αλλά είπαμε να κάνουμε και λίγα μπάνια. καλά να περάσετε στην Κέρκυρα.

Unknown είπε...

Πόλύ ωραίες οι φωτογραφίες. Ζωντανεύουν τις περιγραφές στο βιβλίο.
Να περνάς καλά είτε είσαι στο βουνό είτε στη θάλασσα και να ετοιμάζεις το επόμενο βιβλίο. Το περιμένουμε.

Γιώτα Φώτου είπε...

Mísa, το επόμενο βιβλίο το έχω ακόμα στο κεφάλι μου. Δεν ξέρω πότε θα αρχίσω να γράφω. Δεν θέλω να βιαστώ, δεν έχω κανέναν λόγο. Εξάλλου είναι υπό έκδοση τρία παιδικά.
Το βράδυ θα φύγω, θα είμαι πάλι για λίγες μέρες χωρίς ίντερνετ.

Ανώνυμος είπε...

κ. Φώτου διάβασα το βιβλίο σας και θέλω να σας συγχαρώ. Μου έρεσε τόσο το θέμα όσο και ο τρόπος με τον οποίο το παρουσιάζεται. Με ταξίδεψε στην ορεινή Θεσσαλία και με έφερε σε επαφή με την ιστορία του τόπου. Η σύγχρονη ιστορία είναι πολύ κοντά στον οποιοδήποτε σημερινό άνθρωπο.
Περιμένω το επόμενο.
Νίνα Κ.

Σπύρος είπε...

Καλησπέρα κι'απο μένα!
Καταρχάς καλή επιτυχία για το βιβλίο σας! Δυστυχώς δεν το έχω διαβάσει ακόμη, ωστόσο απο το σχόλιο της φίλης μου της Μαρίας (Τζιρίτα) συμπεραίνω οτι πρόκειται για ενα πολύ καλό βιβλίο! Θα το διαβάσω σύντομα λοιπόν..

Υ.Γ. Πολύ όμορφες οι εικόνες απο το πανηγύρι..,ανάλογα πανηγύρια έχουμε και στη Χαλκιδική!
Να είστε καλά κι'ελπίζω να τα λέμε!

Smaragdenia είπε...

Γιώτα μου χρόνια σου πολλά, να σε χαιρόμαστε.
Σμαραγδένια

Smaragdenia είπε...

Γιώτα μου χρόνια σου πολλά, να σε χαιρόμαστε.
Σμαραγδένια

Ανώνυμος είπε...

ΣΥΝΟΝΟΜΑΤΗ γιωτα χρονια πολλα οτι ποθεις με υγεια πανω απο ολα.
σου γραφω πρωτη φορα μαγευτηκα με το πανηγυρι. ειμαι και εγω απο χωριο και τοχω στο πετσι μου αυτου του ειδους την διασκεδαση.
δυστυχως απο την στιγμη που παντρευτηκα εναν γκαγκαρο αθηναιο αυτα ανηκουν για μενα στο παρελθον.
ευχαριστω με αγαπη γιωτα.

Γιώτα Φώτου είπε...

Σπύρο καλημέρα. Καθυστερημένα σου απαντώ αφού λείπω και δεν έχω εύκολη πρόσβαση στο ίντερνετ. Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου Ελπίζω να τα ξαναπούμε.

Γιώτα Φώτου είπε...

Σμαραγδή ευχαριστώ για τις ευχές. Φιλάκια

Γιώτα Φώτου είπε...

Γιώτα, χρόνια πολλά και σε σένα Και ο δικός μου σνομπάρει τα πανηγύρια , αλλά δεν μου το είχε πει από την αρχή. Τώρα είναι λίγο αργά να τον αλλάξω.

Unknown είπε...

Καταπληκτική γραφή, εκπληκτική περιγραφή έχει το βιβλίο σας που τώρα ήρθε στα χέρια μου !!! Μπράβο σας !!!