Ένα αγγελούδι από την Κίνα

Ένα αγγελούδι από την Κίνα
Αφιερωμένο στα ανήλικα παιδιά που εργάστηκαν σε άθλιες συνθήκες κατά την περίοδο της αναμονής των Ολυμπιακών αγώνων του Πεκίνου
(Συμπεριλαμβάνεται σε Χριστουγεννιάτική ανθολογία των εκδόσεων της εφημερίδας Ελευθερία, 2007)

Η Τιεν Λι εκείνη την ημέρα δεν ένιωθε καθόλου κουρασμένη. Ήταν χαρούμενη και λυπημένη μαζί, αλλά καθόλου κουρασμένη, αν και είχαν περάσει ήδη πέντε ώρες από τη στιγμή που έπιασε δουλειά. Ήταν χαρούμενη αφού για πρώτη φορά είχε μαζί της, στη δουλειά ένα φίλο και λυπημένη γιατί θα τον έχανε αμέσως μόλις θα σχολνούσε και δεν θα τον ξανάβλεπε ποτέ πια! Η Τιεν Λι είναι εννιά χρονών και ζει στην Κίνα. Πριν λίγους μήνες η οικογένειά της άφησε το χωριό και ήρθε να ζήσει σε μια μεγάλη πόλη. Εκεί αναγκάστηκαν να πιάσουν όλοι για δουλειά, ακόμα και η Τιεν Λι, σε μια βιοτεχνία που έκανε πορσελάνες. Περίμεναν να έρθουν καλύτερες μέρες! Τότε η Τιεν Λι θα πήγαινε ξανά στο σχολείο, θα έβρισκε φίλους… παιχνίδια…
Μέχρι τότε έπρεπε να δουλέψει. Αλλά σήμερα… σήμερα η δουλειά έμοιαζε με παιχνίδι. Γιατί είχε μαζί της έναν… φίλο! Τα κατάμαυρα ματάκια της έκαναν έναν γύρο, ψάχνοντας να δουν αν κάποιος την έβλεπε. Σιγουρεύτηκε ότι κανείς από τους επιστάτες δεν ήταν κοντά της και τότε έσπρωξε λίγο το βάζο με την κόλλα που βρισκόταν εμπρός της, πάνω στον ξύλινο πάγκο. Ανάμεσα σε δυο χάρτινα κουτιά φάνηκε ένα μικρό χριστουγεννιάτικο αγγελουδάκι, από εκείνα που κρεμούν στα χριστουγεννιάτικα δένδρα.
- Μη φοβάσαι του ψιθύρισε, έχουμε ακόμα ώρα!
Το τελευταίο δεκαήμερο, στο χώρο που ήταν οι φούρνοι, οι μεγάλοι έβαζαν σε καλούπια την πορσελάνη και έφτιαχναν μικρά αγγελουδάκια. Μόλις εκείνα κρύωναν κάποιοι εργάτες τα μετέφεραν στην μεγάλη αίθουσα όπου δούλευαν μικροί και μεγάλοι. Κάποιοι από αυτούς έβαζαν ροζ μπογιά στα χείλη και τα μάγουλα των αγγέλων και γαλάζια στις κόρες των ματιών τους. Άλλοι τα έντυναν με άσπρα φουστανάκια, ενώ οι τελευταίοι ανάμεσα στους οποίους ήταν και η Τιεν Λι κολλούσαν ξανθά μαλλάκια στο κεφάλι τους.
Τα αφεντικά και οι μεγάλοι νομίζουν ότι όλα τα αγγελουδάκια είναι ίδια. Η Τιεν Λι όμως ξέρει ότι κάνουν λάθος. Ίδια βγαίνουν από τα καλούπια. Μετά αλλάζουν. Μόλις αποκτήσουν και τα μαλλιά τους γίνονται το καθένα ξεχωριστό. Άλλα έχουν χαρούμενο ύφος, άλλα είναι σκυθρωπά, μερικά δείχνουν λυπημένα!
Το κρυμμένο αγγελούδι ήταν από τα πρώτα που πήρε στα χέρια της εκείνη τη ημέρα το κοριτσάκι. Χωρίς μαλλιά έδειχνε άσχημο. Βούτηξε τότε εκείνη στο βάζο ένα ειδικό ξυλάκι που της είχαν δώσει, άλειψε το κεφάλι του με κόλλα και στη συνέχεια κόλλησε επάνω του τις μικρές ξανθιές μπούκλες που βρίσκονταν μέσα στα χάρτινα κουτιά. Αμέσως εκείνο άλλαξε! Έγινε πανέμορφο, μοναδικό και έδειχνε πολύ χαρούμενο. Το κοίταξε και κατάλαβε ότι αυτό ήταν το πιο όμορφο από όλα όσα είχαν περάσει από τα χέρια της μέχρι τώρα.
Η Τιεν Λι δεν ξέρει τι είναι Χριστούγεννα, αφού στην Κίνα δε γιορτάζουν τη γέννηση του μικρού Χριστού, ούτε ξέρει ποιος είναι ο Χριστός. Δεν ξέρει ακόμα τίποτα για τους αγγέλους. Αυτό που κρατούσε στα χέρια της το έβλεπε σαν κούκλα, μια κούκλα με φτερά! Πρώτη φορά είδε κούκλες με φτερά. Τις κοίταζε όλες αυτές τις μέρες και ονειρευόταν. Ονειρευόταν ταξίδια!
- Αν είχα και εγώ φτερά θα πετούσα μακριά, είπε στο αγγελούδι. Θα ερχόμουν μαζί σου εκεί που θα πας.
Είχε ακούσει ότι όλα θα στέλνονταν μακριά, στην Ευρώπη, σε παιδιά που ζουν πολύ διαφορετικά από τη μικρή Τιεν Λι. Σε παιδιά που πηγαίνουν στο σχολείο, που έχουν πολλά παιχνίδια και μαθαίνουν μουσική, που μπορούν αν θέλουν να τρων και δυο σοκολάτες κάθε μέρα, όπως εκείνα που μένουν στο κέντρο της μεγάλης πόλης όπου είχε έρθει να ζήσει. Η Τιεν Λι δεν έχει τη δυνατότητα να αγοράσει σοκολάτες. Δεν έφταναν τα λεφτά.
- Αχ! Θα ήθελα τόσο πολύ να ταξιδέψω μαζί σου, συνέχισε να μιλάει στο αγγελούδι βγάζοντας έναν μεγάλο αναστεναγμό.
Το κοίταξε για τελευταία φορά, νιώθοντας πολύ περήφανη. Εκείνη ήταν αυτή που του έδωσε μια τόσο καλή εμφάνιση. Δίστασε για λίγο, αφού δεν ήθελε να το αποχωριστεί και τελικά άπλωσε το χεράκι της να το τοποθετήσει μέσα στο κιβώτιο. Εκεί βρισκόταν άλλα δεκαεννιά, ανάμεσα σε αφρολέξ για να μη σπάσουν. Μόλις όμως πήγε να το αφήσει… εκείνο άλλαξε ύφος. Φάνηκε πολύ, μα πάρα πολύ στενοχωρημένο! Έδειχνε έτοιμο να … βάλει τα κλάματα!
Η μικρή Κινεζούλα κατάλαβε. Ούτε σε εκείνη ήταν ευχάριστο να στριμώχνεται μαζί με άλλα δεκαπέντε άτομα στην καλύβα όπου έμεναν. Δε χρειάστηκε να σκεφτεί πολύ. Έκρυψε το αγγελούδι πίσω από το βάζο με την κόλλα και πήρε στα χέρια της το επόμενο. Έβαλε και σε εκείνο μαλλιά και το τοποθέτησε στο κιβώτιο κάνοντας νόημα στον επιστάτη. Εκείνος ήρθε κοντά της, μέτρησε μέσα στο κιβώτιο είκοσι αγγελούδια και το πήρε για να το σφραγίσουν. Η Τιεν Λι άρχισε να γεμίζει δεύτερο κιβώτιο και μετά τρίτο και μετά τέταρτο… Κάθε τόσο έβρισκε την ευκαιρία να ρίχνει και μια ματιά στο κρυμμένο αγγελούδι. Το έβλεπε να είναι χαρούμενο και χαιρόταν μαζί του. Ήξερε ότι στο τελευταίο κιβώτιο που θα παρέδιδε σήμερα θα έπρεπε να το βάλει μέσα. Μέχρι τότε όμως μπορούσε να το κρατήσει δίπλα της. Όχι μόνο για να μην το δει στενοχωρημένο, αλλά και για να της κάνει παρέα. Χρειαζόταν τόσο πολύ την παρέα κάποιου φίλου!
- Λίγο καιρό θα μείνεις μέσα στο κουτί, του ψιθύρισε προσπαθώντας να το παρηγορήσει.
Ο επιστάτης την κοίταξε με περιέργεια και εκείνη περίμενε να απομακρυνθεί πριν συνεχίσει.
- Εκεί που θα πας, θα βρεις παρέα. Θα σε πάρει κάποιο κοριτσάκι στην αγκαλιά του και θα σε κρατήσει για πάντα κοντά του. Θα σε χτενίζει, θα σε νανουρίζει… Είμαι σίγουρη ότι θα περάσεις καλά μαζί της. Θα μένετε σε ένα όμορφο σπίτι με κήπο. Θα είναι όμορφη η φίλη σου. Μπορεί να έχει κι εκείνη ξανθά μαλλιά με μπούκλες, όπως κι εσύ.
Σήκωσε ασυναίσθητα το χεράκι της να σιάξει τα δικά της ίσια κατάμαυρα μαλλιά. Η κόλλα που τόσες μέρες στέγνωσε πάνω στα δαχτυλάκια της δεν της επέτρεπε να έχει την αίσθηση ότι ακουμπάει τα μαλλιά της. Η κρύα πορσελάνη, το ύφασμα, τα μαλλιά της, όλα της έδιναν την ίδια αίσθηση αφής.
Οι ώρες περνούσαν και για πρώτη φορά η Τιεν Λι δεν ήθελε να φύγει από τη δουλειά της. Το τελευταίο κιβώτιο βρισκόταν τώρα μπροστά της και είχε μόνο μια κενή θέση. Πήρε το κρυμμένο αγγελουδάκι στα χέρια της του έδωσε ένα απαλό φιλί στα πλαστικά μαλλιά του και ένα δάκρυ ξέφυγε από τα ματάκια της.
- Θα ήθελα να σε κρατήσω για πάντα μαζί μου, του είπε. Αλλά δεν μπορώ. Αν όμως ποτέ βγάλω φτερά, να ξέρεις ότι θα έρθω να σε βρω!
Εκείνο συνέχιζε να δείχνει χαρούμενο και… Η μαμά της Τιεν Λι είχε πει κάποτε ότι οι κούκλες δε μιλούν. Η μαμά της ήταν μεγάλη και κουρασμένη και δεν ήξερε. Δεν ήξερε ότι οι κούκλες μιλούν, αλλά μιλούν μόνο στα παιδιά, δε λένε ούτε μια κουβέντα στους μεγάλους.
- Θα είμαι πάντα κοντά σου, θα σου κάνω παρέα και θα σε προσέχω. Μην το ξεχάσεις αυτό ποτέ! είπε το αγγελούδι στην Τιεν Λι και της έστειλε ένα πλατύ χαμόγελο λίγο πριν κλειστεί στο κιβώτιο.
Την επομένη στη βιοτεχνία σταμάτησαν να βγάζουν αγγελούδια. Η δουλειά της Τιεν Λι τώρα ήταν να δένει μια κόκκινη κορδέλα γύρω από ένα μικρό πορσελάνινο καλαθάκι. Κι όταν τελείωσαν και τα καλαθάκια, τότε εκείνη τύλιγε σε χαρτιά άσπρα βάζα και τα τοποθετούσε σε μωβ κουτιά. Συχνά καθώς δούλευε η σκέψη της πήγαινε στο αγγελούδι. Μερικές φορές νόμιζε ότι ερχόταν την ώρα που κοιμόταν και της έκανε παρέα. Αλλά για αυτό δεν ήταν πολύ σίγουρη. Μπορεί και να το έβλεπε απλά στο όνειρό της. Οι μέρες περνούσαν κι έφτασε η νύχτα που εκατομμύρια παιδιά σε πολλές χώρες, όχι όμως στην Κίνα, ξυπνούν χαράματα να υποδεχτούν το μικρό Χριστούλη που γεννιέται. Εκείνη την ίδια νύχτα ξύπνησε νωρίς και η μικρή Τιεν Λ κι ας μην ήξερε τίποτα για τη γέννηση του Χριστού. Την ξύπνησε ένα περίεργο φως. Σηκώθηκε από το κρεβάτι, προσέχοντας μην ενοχλήσει τους άλλους και βγήκε έξω από την καλύβα. Το σκοτάδι ήταν ακόμα πυκνό, και το κοριτσάκι πρόσεξε ότι τα αστέρια πριν σβήσουν, χαμήλωσαν… χαμήλωσαν και τύλιξαν την καλύβα με φως και την Τιεν Λι με ελπίδα. Ελπίδα για ένα καλύτερο ξημέρωμα. Και η ελπίδα μεγάλωσε όταν στον ουρανό φάνηκε το αγγελούδι. Το δικό της αγγελούδι που εκείνη τη μικρή στιγμή της εμφάνισής του έδειχνε τόσο αληθινό, τόσο ζωντανό και ….σίγουρα χαμογελαστό!
- Όλα θα παν καλά κι εγώ θα συνεχίσω να είμαι δίπλα σου! της είπε και χάθηκε μαζί με το φως των αστεριών.
Εκείνη έμεινε εκεί για ώρα παρατηρώντας τη νύχτα να φεύγει παίρνοντας μαζί και το μαύρο της ψυχής της, αφήνοντας χώρο να απλωθεί παντού το μενεξεδί χρώμα του ονείρου.
Όταν τελικά μπήκε μέσα οι γονείς της είχαν ξυπνήσει και ετοιμαζόταν για τη δουλειά. Τους είδε χαρούμενους και πλησίασε. Άκουσε να συζητούν για καινούρια καλύτερη δουλειά, για το σχολείο των παιδιών, για ένα κανονικό σπίτι που θα μπορούσαν να νοικιάσουν….
Τους έδωσε από ένα φιλί κάνοντας μέσα της τις καλύτερες ευχές. Και δεν ήξερε ότι ήταν Χριστούγεννα. Δεν ήξερε ότι εκείνη τη μέρα ήταν η γιορτή της ελπίδας.

Γιώτα Φώτου

Κρατικά βραβεία παιδικής λογοτεχνίας

Στη βραχεία λίστα μπήκα πάλι, βραβείο δεν πήρα πάλι!
Ας είναι!
Ωστόσο χαίρομαι! Χαίρομαι πολύ. Τι καλύτερο θα μπορούσα να περιμένω;
Το γεγονός είναι ότι το βιβλίο μου με τίτλο «Μια καρφίτσα και δυο αυτοκίνητα» (αστυνομικό μυθιστόρημα για παιδιά πάνω από 11)είναι ανάμεσα στα δεκαπέντε και νοιώθω περήφανη γιαυτό. Και οπωσδήποτε ευχαριστώ την επιτροπή για την ευχάριστη έκλπηξη.
Μπορείτε λοιπόν φίλοι μου να χαρείτε κι εσείς μαζί μου.
Να συγχαρώ λοιπόν τους νικητές και να σας δώσω αναλυτικά στοιχεία.

Το Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού βιβλίου απονέμεται εξ ημισείας και κατά πλειοψηφία στην κα Λίτσα Ψαραύτη για το βιβλίο με τίτλο «Η σπηλιά της γοργόνας» εκδ. Πατάκης και στον κο Βασίλη Παπαθεοδώρου για το βιβλίο με τίτλο «Χνότα στο τζάμι», εκδ. Κέδρος.

Ο βραχύς κατάλογος παιδικών λογοτεχνικών βιβλίων (δημοσιευμένων το έτος 2007 και κατατεθειμένων εμπρόθεσμα στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας), από τον οποίο επελέγησαν τα ανωτέρω βραβεία είναι ο ακόλουθος:
1) «Το blog του Ευτύχη» συγγραφέας: Λένα Μερίκα, εκονογράφηση Γιώργος Δημητρίου, εκδ. Κέδρος
2) « Ο θρύλος του Βουρκόλακα» συγγραφέας: Κυριάκος Μαργαρίτης, εκδ. Ψυχογιός
3) Μια καρφίτσα και δύο αυτοκίνητα συγγραφέας: Γιώτα Φώτου, εικονογράφηση Πέγκυ Φούρκα, εκδ. Ψυχογιός
4) «Σώστε την πόλη μας »συγγραφέας: Σταυρούλα Κάτσου - Καντάνη, εκδ. Ψυχογιός
5) «Ο καιρός της σοκολάτας» συγγραφέας: Λότη Πέτροβιτς - Ανδρουτσοπούλου , εκδ. Πατάκης
6) «Η σπηλιά της γοργόνας» συγγραφέας: Λίτσα Ψαραύτη , εκδ. Πατάκης
7) «Χνότα στο τζάμι »συγγραφέας: Βασίλης Παπαθεοδώρου , εκδ. Κέδρος
8) «Αν τ' αγαπάς ξανάρχονται»συγγραφέας: Βασιλική Νευροκοπλή , εικονογράφηση Νικόλας Ανδρικόπουλος, εκδ. Λιβάνη
9) «Ταξίδι στη βασιλεύουσα» συγγραφέας: Ειρήνη Κατσίπη - Σπυριδάκη, εικονογράφηση Σπύρος Γούσης, εκδ. Κέδρος
10) «Ο μπαμπάς μου ο καλός, μεγάλος γκρίζος λύκος» συγγραφέας: Φράνση Σταθάτου , εικόνες Χρήστος Δήμος, εκδ. Άγκυρα
11) «Φιλία χωρίς όρια» συγγραφέας: Αγαθή Ποτουρίδου - Τσιάμη , εκδ. Αρμός
12) «Το αηδόνι της Ανατολής .Ιωάννης ο Χρυσόστομος» συγγραφέας: Ζωή Κανάβα, εκδ. Αρμός
13) «Ποια είναι η Μαίρη Κρίστμας ;» συγγραφέας: Αντώνης Παπαθεοδούλου, εικόνες Στίβεν Γουέστ, εκδ. Μίνωας
14) «Ο δρόμος που μας χώριζε» συγγραφέας: Λεία Χατζοπούλου - Καραβία , εκδ. Άγκυρα
15) «Ο ψεύτης παππούς» συγγραφέας: Άλκη Ζέη , εικόνες Φωτεινή Στεφανίδη, εκδ. Κέδρος

Τα βιολιά της χαράδρας στη Δράμα, το Βόλο και τα Φάρσαλα

Ζητώ συγνώμη για την ποιότητα των φωτογραφιών, θα τις αντικαταστήσω μόλις πάρω στα χέρια μου καλύτερες.

Στις 28 Νοεμβρίου τα Βιολιά της χαράδρας παρουσιάστηκαν στη Δράμα. Το ίδιο πρωί επισκέφτηκα ένα δημοτικό σχολείο και ένα γυμνάσιο όπου οι μαθητές είχαν εργαστεί πάνω στα βιβλία μου Η Βασιλική και η νεράιδα του νερού, Ο Αόρατος Πολ και Μια καρφίτσα και ένα αυτοκίνητο.

Τα βιολιά της χαράδρας παρουσιάστηκαν στο υπέροχο καφέ Ανώι που βρίσκεται σε κεντρικό πεζόδρομο της πόλης.

Την όλη εκδηλωση οργάνωσαν οι φίλοι μου Λίτσα Κορκώτσιου και Λευτέρης Γεωργιάδης, σε συνεργασία με το βιβλιοπωλείο Λυχνάρι και τις εκδόσεις Ψυχογιος. Ένα μεγάλο ευχαριστώ δε φτάνει για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη για την καταπληκτική βραδιά που πρόσφεραν σε μένα και τους 70 παρευρισκόμενους μέσα στους οποίους ήταν και κάποιοι γνωστοί μουπου είχα να τους δω χρόνια.

Ομιλητής η εκπαιδευτικός κ. Νίκη Δισλία και αφηγητής η κ. Δήμητρα Βαρλάμη Η Δέσποινα Καλανταρίδου τραγούδησε το τραγούδι του γάμου που αναφέρεται μέσα στο βιβλίο και οι υπόλοιποι έμειναν άφωνοι. Ο Σίμος Μπεϊνογλου με το βιολί του συνόδευσε τόσο το τραγούδι όσο και την αφήγηση, κρυμμένος πίσω από ένα παραβάν για να μεταδώσει καλύτερα την ατμόσφαιρα του βιβλίου.

Στο Βόλο η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο θέατρο της Παλαιάς Ηλεκτρικής που παραχώρησε ο Πολιτιστικός οργανισμός του Δήμου. Διοργανωτές η Λέσχη Καρδιτσιωτών και η Ένωση Κυπρίων σε συνεργασία με τις εκδόσεις Ψυχογιός και το βιβλιοπωλείο Παιδεία.

Ο Χρυσούλης Λαμπέρης πρόεδρος της Λέσχης Καρδιτσιωτών συντόνιζε, ομιλητές ήταν ο Νίκος Γκιτσάκης, ο Γιάννης Τζήκας και ο πρόεδρος των Κυπρίων Αδάμος Μουζούρης. Κείμενα διάβασε η ηθοποιός Κατερίνα Αντωνακάκη.

Κι εδώ βρέθηκαν πολλοί φίλοι και γνωστοί.
Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον Χρυσούλη Λαμπέρη και τον Αδάμο Μουζούρη γιατί η άψογη προετοιμασία έφερε μια άψογη βραδιά

Την Δευτέρα 15-12-2008 και ώρα 6.30 μ.μ έγινε παρουσίαση στα Φάρσαλαστην αίθουσα του Πολιτιστικού κέντρου. Για το βιβλίο μίλησε ο Απόστολος Καρναβάς Σχολικός Σύμβουλος ΠΕ και η Βάνα Ανθοπούλου, Υπεύθυνη Περιβ. Εκπαίδευσης και συγγραφέας.

Παγκόσμια ημέρα παιδιού

11η Δεκεμβρίου: Παγκόσμια μέρα παιδιού


Για να μην ξεχνάμε ότι όλα, όλα τα παιδιά του κόσμου έχουν ανάγκη από:

αγάπη,
φροντίδα,
προστασία
και ασφάλεια.


Κάθε μέρα!

Λάφυρο καταστροφής

Η Λάρισα πρώτη φορά γνωρίζει τη βία σε τέτοιο βαθμό. Τράπεζες,καταστήματα, καφετέριες, φανάρια στο κέντρο καταστράφηκαν. Η λαίλαπα της καταστροφής βγήκε και έξω από το κέντρο έφτασε στην Ηρώων Πολυτεχνείου όπου στεγάζονται υποκαταστήματα τραπεζών.
Η φίλη και συνάδερφος Λίτσα Κοκάρα μου έστειλε τα παρακάτω κείμενο.

Το παγερό ξημέρωμα της Τρίτης στις 9 του Δεκέμβρη μας βρήκε σαστισμένους. Ψάχνουμε να βρούμε την απάντηση σ' αμέτρητα γιατί που παραμένουν αναπάντητα μέσα στην οδύνη του πόνου για το αμούστακο της νιότης βλαστάρι. Κι όσο προσπαθώ να γυρέψω δανεικό ένα αστέρι για να φωτίσει τη σκοτεινιά του νου μου αντί για το τύμπανο του Χριστουγεννιάτικου ύμνου καθηλώνει το τύμπανο της διμοιρίας των ματ που ηχεί υπόκωφα στην αδυνατισμένη ακοή και φράζει κάθε αισθητήρι στον ορυμαγδό της πυρπολημένης ψυχής. Που να'βρω χαραμάδας ηλιαχτίδα για να κτυπήσει η καρδιά με μέτρο και ρυθμό για το γοερό κλάμα της μάνας, για την ανέχεια του μεροκαματιάρη, για την ανεργία του νέου για..για..για..
Μπερδέυτηκα μέσα στα παρόντα των ποικίλων ήχων. Το βλέμμα μου πέφτει στην άκρη του χαλασμένου φαναριού. Ο ήλιος ανέτειλε και κάτι λαμπυρίζει. Ένα μικρό ενώτιο με μωβ χάντρες, μιας νέας... Ήταν στην πορεία. Έμεινε εκεί σαν λάφυρο της εμπόλεμης κατάστασης στην Ηρώων Πολυτεχνείου. Μου φωνάζει καθαρά:
Ένα το χελιδόνι αλλά η άνοιξη πικρή. Ξυπνήστε καλά!

Πενθώ

Πενθώ

Για τον Αλέξη

Για τις καταστροφές

Για τα χθεσινά μου όνειρα

Πενθώ για την κατάντια μας

Όστρακο στα μαλλιά. Μερκούριος Αυτζής.

Το έχουν εντάξει στη νεάνική λογοτεχνία. Αφορά σε εφήβους και ενήλικες.
Το «Όστρακο στα μαλλιά» του Μερκούριου Αυτζή είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Πριν γράψω ότι άλλο πρέπει να συγχαρώ το συγγραφέα για τη συγκέντρωση του υλικού που από ότι καταλαβαίνω πρέπει να του στοιχισε ιδιαίτερα σε κόπο και χρόνο. Τόσο τα ιστορικά γεγονότα στα οποία αναφέρεται, όσο και τα πραγματολογικά και γεωγραφικά στοιχεία δίνονται με συνέπεια και καθιστούν το έργο ανεκτίμητης αξίας, αφού μέσα από αυτό περνά ολόκληρη η ιστορία της Μακεδονίας από τη νεολιθική εποχή ως σήμερα. Προσωπικά θαυμάζω τους ανθρώπους που μπαίνουν σε βαθιά νερά, θαυμάζω το μεράκι τους, την υπευθυνότητα και την υπομονή. Φαντάζομαι ότι ο Μερκούριος Αυτζής διέθεσε παραπάνω από δυο χρόνια για τη συγκέντρωση του υλικού και τη μελέτη σχετικής βιβλιογραφίας, πριν ξεκινήσει τη μυθοπλασία. Το αποτέλεσμα εκλπηκτικό
Τέσσερις κοπέλες η Φίλιννα,η Βεριννώ, η Χρυσαυγή και η Αυγή κινούνται στον ίδιο χώρο αλλά σε τέσσερις διαφορετικές εποχές, Νεολιθική (5450π.Χ.), εποχή του Φιλίππου Β (360), Μακεδονικοί Αγώνες(1900) και συγχρονή. Κοινός συνδετικός κρίκος το θαλασσινό όστρακο. Η ζωή των τεσσάρων αυτών κοριτσιών αποδεικνύει ότι ίδια είναι τα βασικά θέματα που απασχολούν τους ανθρώπους σ’ όλες τις εποχές. Σε άλλο επίπεδο ίσως αλλά ίδια.
Καθαρή γραφή, ιστορική εγκυρότητα, δυνατοί ήρωες, ζωντανές εικόνες χαρακτηρίζουν το βιβλίο, ένα βιβλίο που πρέπει να προστεθεί σε κάθε σχολική βιβλιοθήκη και θα μαγνητίσει τους αναγνώστες, μικρούς και μεγάλους.

Από το οπισθόφυλλο

Ένα θαλάσσιο όστρακο σημαδεύει άλλοτε με τραγικές συνέπειες κι άλλοτε καλότυχα τη ζωή τεσσάρων κοριτσιών που έζησαν στον ίδιο τόπο αλλά σε τελείως διαφορετικές ιστορικές εποχές. Η Φίλιννα, κορίτσι της νεολιθικής εποχής, η Βεριννώ, βοσκοπούλα στα χρόνια του Φιλίππου Β΄, η Χρυσαυγή, κόρη ψαρά στα χρόνια του Μακεδονικού Αγώνα και η Αυγή, μια σύγχρονη κοπέλα, θα γνωρίσουν τα ερωτικά παιχνίδια, τις μάχες, τον πόλεμο, το μίσος, την αγάπη και τη δύναμη της μοίρας. Ένα μυθιστόρημα σπονδυλωτό που περιγράφει την καθημερινότητα στη Μακεδονία από τα Αρχαία Χρόνια μέχρι τις μέρες μας και υμνεί τη ζωή, τον έρωτα, αλλά και τον αγώνα για επιβίωση και πρόοδο.
Βιογραφικό
Ο ΜΕΡΚΟΥΡΙΟΣ ΑΥΤΖΗΣ γεννήθηκε στην Ξεχασμένη Ημαθίας. Σπούδασε παιδαγωγικά και θέατρο. Μετεκπαιδεύτηκε σε θέματα γενικής αγωγής στο Μαράσλειο Διδασκαλείο και είναι κάτοχος μάστερ λογοτεχνίας. Από το 1987 εργάζεται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Την οχταετία 1997-2005 ασχολήθηκε με το παιδικό θέατρο ως εμψυχωτής στο θεατρικό εργαστήρι του Δήμου Μάνδρας Αττικής. Το 1994 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία για παιδιά με το ανέκδοτο θεατρικό έργο "Αν τα παιδιά έχτιζαν το αύριο", κερδίζοντας εύφημη μνεία από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά. Συνολικά μέχρι τώρα έχει τιμηθεί τρεις φορές. Κείμενα του έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογές του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, καθώς και στο βιβλίο "Η Γλώσσα μου" της τετάρτης τάξης του Δημοτικού. Μετέχει ενεργά στον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (Ελλ. Τμήμα της IBBY) από το 1998 και από το 2002 εκλέγεται ως σύμβουλος και έφορος στο Δ.Σ. αυτού.

Επισκεφτείτε το ιστολόγιο του συγγραφέα http://merkouriosaytzis.psichogios.gr/

Και επειδή έρχονται Χριστούγεννα προτείνω στα παιδιά και το νέο βιβλίο του Μερκούριου Αυτζή που έχει τον τίτλο «Τα Χριστούγεννα του Αλήτη». Το διάβασα στα παιδιά του σχολείου και το βρήκαν πολύ ενδιαφέρον.

Μέσα από μια τρυφερή ιστορία και μέσα στο γιορτινό κλίμα των ημερών προωθεί μυνήματα που αφορούν όλους.

Εύχομαι στον συνάδερφο Μερκούρη τον οποίο γνώρισα για λίγο το καλοκαίρι στην έκθεση Θεσσαλονίκης να είναι πάντα δημιουργικός και στα βιβλία του να είναι καλοτάξιδα.

Ο κονσερβοσυλλέκτης. Κυριάκος Μαργαρίτης

Από μέρες ήθελα να σας μιλήσω για ένα βιβλίο, ένα καινούριο βιβλίο υποτίθεται παιδικό. Λέω υποτίθεται γιατί εγώ το διάβασα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και το συνιστώ ανεπιφύλαχτα τόσο σε παιδιά άνω των δώδεκα όσο και σε μεγάλους.

Ο Κυριάκος Μαργαρίτης έχει την ηλικία των γιών μου. Είναι το άτομο που στα χρόνια που έρχονται θα μας απασχολήσει όλους, μικρούς και μεγάλους, αφού το ταλέντο του είναι έμφυτο και δεδομένο και το μέλλον εμπρός του. Διαβάστε το βιογραφικό του και θα καταλάβετε τι εννοώ.
Βιογραφικό
Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ γεννήθηκε στην Κύπρο το 1982. Είναι πτυχιούχος κλασικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το μυθιστόρημά του Ο ΓΙΩΡΚΗΣ Ο ΚΑΡΠΑΣΙΤΗΣ τιμήθηκε με έπαινο από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά το 1998, ενώ η συλλογή διηγημάτων του με τίτλο ΜΙΚΡΟΙ ΕΡΩΤΙΚΟΙ ΘΡΗΝΟΙ απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Νέου Λογοτέχνη για το 2002 στην Κύπρο. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του Ο ΚΟΝΣΕΡΒΟΣΥΛΛΕΚΤΗΣ, Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΚΟΡΠΙΟΥ, Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΛΕΔΟ, που έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Νεανικής Λογοτεχνίας Κύπρου, ήταν στη βραχεία λίστα των υποψήφιων για το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Μυθιστορήματος στην Ελλάδα και κέρδισε Εύφημη Μνεία Αστυνομικού Μυθιστορήματος από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΒΟΥΡΚΟΛΑΚΑ, ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΩΝ ΣΕΝΤΟΝΙΩΝ (Α΄ Βραβείο Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου) και Ο ΤΕΝΕΚΕΔΕΝΙΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ, ενώ ετοιμάζονται και άλλα βιβλία του συγγραφέα.
Επισκεφτείτε το ιστολόγιο του συγγραφέα http://margaritis.psichogios.gr/

Είχα διαβάσει Τη Συμμορία του Τολέδο και Το χωριό των σεντονιών, είχα ακούσει στην εκδήλωση της ΓΣΛ πέρυσι τέτοιο καιρό την κριτική που του έκαναν για τον Κονσερβοσυλλέκτη (βραβεύτηκε εκείνη την ημέρα) και περίμενα την έκδοσή του. Πρωτότυπη σύλληψη για ένα καυτό θέμα, εκείνο της αποδοχής της διαφορετικότητας, τρυφερή αφήγηση, πλοκή που μαγνητίζει, ρέουσα γραφή και άψογη χρήση της νεοελληνικής γλώσσας. Ο Πιμ ο κονσερβοσυλλέκτης, χαρακτήρας που σε δένει από την πρώτη στιγμή, η παρέα των νεαρών άτομα που αντικατοπρίζουν την πραγματικότητα με την αδιαφορία και τη σκληρότητα της εφηβείας στην ανάγκη για επιβεβαίωση, η κοινωνία του χωριού προσηλωμένη στο προσωπικό συμφέρον. Ο εφηβικός έρωτας, αυτός που μπορεί να αγγίξει «περιθωριακούς» και «καθωσπρέπει» γίνεται κινητήρια δύναμη για δημιουργία αλλά και αρχή της καταστροφής.

Ο χώρος που εξελίσσεται ο μύθος μια κωμόπολη της Στερεάς Ελλάδας, ενδεχομένως φανταστική, δεν είμαι καλή στη γεωγραφία. Ο χρόνος αφορά μόνο δύο μέρες του Γενάρη του 1997. Δίνεται συγκεκριμένο περιστατικό από τη ζωή του Πιμ και αφήνεται κατά κάποιο τρόπο ανοιχτή η πορεία της ζωής του μετά από το περιστατικό αυτό.

Είναι από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει και εύχομαι στον Κυριάκο δύναμη για να συνεχίσει, επειδή η λογοτεχνία τον χρειάζεται.

Από το οπισθόφυλλο

Ο νεαρός Πιμ ήταν ένας πολύ συνηθισμένος ασυνήθιστος τύπος. Στα δεκάξι του ζούσε ολομόναχος σε ένα εγκαταλειμμένο αρχοντικό σπίτι, έφτιαχνε μουσική και την έβαζε σε κονσερβοκούτια. Δε μιλούσε πολύ. Κι όταν μιλούσε, έλεγε ξανά και ξανά τις λίγες λέξεις που ήξερε. Μέχρι που ερωτεύτηκε και έμαθε κι άλλη μια λέξη που σύντομα έγινε η αγαπημένη του. Ήταν η λέξη Νανά. Κι επειδή ο Πιμ είχε μάθει να φτιάχνει μουσική για ό,τι αγαπούσε, αποφάσισε να φτιάξει μουσική για τη Νανά. Πήρε ένα σαρδελοκούτι, το μεταμόρφωσε με μαεστρία και αποφάσισε να της το χαρίσει. Και τότε, ο κόσμος του ήρθε τα πάνω κάτω… Ένα μυθιστόρημα για τη διαφορετικότητα και την αγάπη, για όλα όσα χωρίζουν και ενώνουν τους ανθρώπους.