Στην Αχαράβη

Υποκλίνομαι στις δυναμικές γυναίκες, αυτές που δεν ψάχνουν δικαιολογίες για να μείνουν σε απραξία, αντίθετα άξιοποιούν τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται χωρίς να υπολογίζουν κόπο και δυσκολίες.

Η γλυκύτατη Ελένη Βουνιά είναι αρχαιολόγος κατάγεται και ζει στην Αχαράβη της Κέρκυρας με το σύζυγό της Γρηγόρη και το γιό τους. Αφού δεν έβλεπε μόνιμη απασχόληση σχετική με τη μεγάλη της αγάπη την αρχαιολογία, αναγκάστηκε και άνοιξε το βιβλιοπωλείο Διάπλαση.
Η δυναμική Σπυριδούλα Κόκκαλη καθηγήτρια Αγγλικών διατηρεί φροντηστήριο Αγγλικών στην Αχαράβη επίσης με πολλούς μαθητές από ολόκληρη τη Βόρεια Κέρκυρα. Δίπλα της ο σύζυγός της Άρης.
Οι δυο τους διάβασαν τον Αόρατο Πολ, λόγω της γειτνίασης με την Αλβανία το βιβλίο είναι πάντα επίκαιρο εκεί, συγκινήθηκαν και αποφάσισαν να με καλέσουν σε μια εκδήλωση που έκαναν για το σύνολο των βιβλίων μου. Τα έσοδα της εκδήλωσης τα διέθεσαν στο Χαμόγελο του παιδιού.
Με εντυπωσίασε η προετοιμασία της εκδήλωσης, η διάθεση αυτών των ανθρώπων, με μάγεψε η Αχαραβη, είχα πάει παλιότερα στην Κέρκυρα, αλλά δεν είχα ταξιδέψει στο Δήμο Θιναλίων και σας βεβαιώνω ότι αξίζει τον κόπο, όχι μόνο για επίσκεψη αλλά και για διακοπές. Με υποχρέωσε η φιλοξενία τους και εύχομαι να βρεθεί τρόπος να την ανταποδώσω, με συνεπήρε η ευχάριστη παρέα των δυο ζευγαριών.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε αίθουσα του λαογραφικού μουσείου το οποίο δημιούργησε με πραγματικό μεράκι ο κύριος Σπύρος Βλάχος, πιστέψτε με δεν είναι ένα απλό λαογραφικό μουσείο σαν αυτά που βρίσκονται σχεδόν σ' όλους τους δήμους και αποτελεί ικανό λόγο για να ταξιδέψετε μέχρι εκεί.http://www.museum-acharavi.webs.com/



Η συμμετοχή του κόσμου ήταν μεγάλη και απέδειξε ότι και στην επαρχία υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον για πολιτιστικές εκδηλώσεις.Τόσο τα παιδιά όσο και οι μεγάλοι παρακολούθησαν με πολύ ενδιαφέρον αυτά που είχα να τους πω.


Εκείνοι γνώρισαν τα βιβλία μου κι εγώ την ιστορία τους. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μου έδωσαν την ευκαιρία να γνωρίσω τον τόπο τους και όσους μένουν εκεί.



Συνάντησα πολλούς αξιόλογους ανθρώπους μεταξύ των οποίων και τον καλιτέχνη φωτογράφο Μιχάλη Κόκκαλη ο οποίος έχει εκδώσει ένα καταπληκτικό άλμπουμ με τίτλο Κέρκυρα-Μνήμες.

Θέλω να τους ευχαριστήσω όλους και να τους ευχηθώ να είναι πάντα έτσι χαμογελαστοί και δημιουργικοί.

Η λεηλασία του Αγίου Αθανασίου Δροσάτου (Μεζήλου)

Ποιον να κατηγορήσω! Τις υπηρεσίες στις οποίες πολλές φορές εμείς που καταγόμαστε από εκείνο το χωριό κάναμε έκκληση για βοήθεια και εκείνοι μας αγνόησαν. Την πολιτεία που δεν ενδιαφέρθηκε για την ιστορία μας, εμάς τους ίδιους που δεν αποφασίσαμε να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, αγνοώντας την υπηρεσία Βυζαντινών αρχαιοτήτων;
Πριν λίγη ώρα έμαθα τηλεφωνικά ότι κάποιοι μπήκαν στο εκκλησάκι που χρονολογείται από το 16ο αιώνα και πήραν εικόνες ανεκτιμήτου αξίας, πριόνισαν ολόκληρο το τέμπλο και το σήκωσαν και μαζί τους και ένα κομάτι από τις ζώές όλων όσων ζούμε μακριά από το χωριό, αλλά κάθε βράδυ με τη σκέψη μας ταξιδεύουμε σε εκείνα τα μέρη που αποτελουν σημείο αναφοράς, αντλώντας δύναμη.
Δεν κατοικείται το χωριό το χειμώνα. Εδώ και 30 χρόνια φύγαμε όλοι. Όσοι έχουν επισκεφτεί την περιοχή καταλαβαίνουν το λόγο.
Λυπάμαι που ενώ είχαμε ενδείξεις δεν προλάβαμε.
Λυπάμαι για τα δάκρυα που έχυσαν σήμερα οι γέροντες, αυτοί που στάθηκαν φύλακες έκείνου του τόπου κάτω από τόσο δύσκολες συνθήκες.
Λυπάμαι που χάθηκε ο χώρος που φιλοξενούσε από απόσταση τις δικές τους και τις δικές μας προσευχές.
Όταν κλειδώσαμε το χωριό πολλοί γέλασαν.
Βγάλαμε την πόρτα υπακούωντας στην πολιτεία.Τι θα έκανε μια πόρτα θα μου πείτε όταν ο τόπος είναι έρημος; Πώς θα τα μετέφεραν όλα αυτά μια ώρα ποδαρόδρομο;
Τώρα είναι αργά.
Στη δική μας ψυχή η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου θα υπάρχει για πάντα όπως ήταν, είναι πολύ άδικο όμως που εκείνοι που έρχονται πίσω μας δεν θα μπορέσουν να τη γνωρίσουν.