Ανοίγοντας ο αναγνώστης το βιβλίο της Έλενας Αρτζανίδου με τίτλο "Στο μισό του Ουρανού" θα νοιώσει τη δροσιά της θαλασσινής αύρας να τον χαϊδεύει, θα ακούσει το κύμα να σκάει τραγουδώντας σε κάποιο όμορφο ακρογιάλι, μια παρέα παιδιών να πλατσουρίζει στα νερά το μεσημέρι και γιαγιάδες να δίνουν τις αλήθειες του κόσμου μέσα από παραμύθια και διηγήσεις ενώ παράλληλα θα αισθανθεί το εκτυφλωτικό αιγαιοπελαγίτικο φως να θαμπώνει τα μάτια του.
Η νησιώτικη Ελλάδα με τη ζωντάνια, την ομορφιά, την αισιοδοξία αλλά και τα προβλήματά της είναι ο πρωταγωνιστής. Η παρέα των παιδιών, κάτω από την ομπρέλλα της οικογένειας, ζει την ανέμελη εποχή, αυτή που δεν την αγγίζει η συναίσθηση της πραγματικότητας που πολλές φορές έχει πικρή γεύση. Η φιλία, τα παιχνίδια και η συντροφικότητα βρίσκονται πάνω από όλα. Και δίπλα τους σχέδια και όνειρα. Ωστόσο κάποτε έρχεται η ενηλικίωση. Για άλλους εύκολα, για κάποιους ιδιαίτερα δύσκολα. Η Ωραιοζήλη ζει ευτυχισμένη με τους φίλους της μέχρι που ένα δυσάρεστο γεγονός θα σκοτεινιάσει την ανέμελη μέχρι τότε ζωή της.
Δεμένη και ενδιαφέρουσα πλοκή, δυνατός λόγος, ολοζώντανες εικόνες και θαυμάσιες περιγραφές είναι τα όπλα της κ. Αρτζανίδου με τα οποία καθηλώνει για μια ακόμα φορά τον αναγνώστη. Η φιλία, η προσφυγιά, οι ανθρώπινες σχέσεις και η οικογένεια έρχονται δίπλα στον αγώνα που δίνουν οι άνθρωποι των απομονομένων νησιών και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ξεχασμένοι από το κράτος και την πολιτεία. Είναι αδικημένοι και το ξέρουν, ωστόσο αυτό δεν κάμπτει τις προσπάθειές τους, ούτε μειώνει την αγάπη για την πατρίδα τους. Όταν οι δυσκολίες γίνονται αφόρητες βρίσκουν τρόπο να εκτωνώσουν την αγανάκτησή τους αλλά κι άλλους για να υπερασπιστούν τις διεκδικήσεις τους. Η τέχνη γίνεται λιμάνι, η θλίψη μετατρέπεται σε δύναμη για αγώνα και επιβίωση.
Η συγγραφέας γίνεται ρεαλιστική, όχι σκληρή. Η ζωή είναι πάζλ με ζωντανά και μουντά χρώματα. Το ζητούμενο είναι το τελικό σύνολο να έχει τη μεγαλύτερη δυνατή φωτεινότητα. Ο πόνος, ο θάνατος, η αδικία είναι μέσα στη ζωή και νικητής θα βγει εκείνος που θα καταφέρει να σταθεί πάλι όρθιος και να συνεχίσει.
Οι εικόνες, δεμένες απόλυτα με την υπόθεση είναι του Βαγγέλη Ελευθερίου.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βιβλιόφωνο.
Η νησιώτικη Ελλάδα με τη ζωντάνια, την ομορφιά, την αισιοδοξία αλλά και τα προβλήματά της είναι ο πρωταγωνιστής. Η παρέα των παιδιών, κάτω από την ομπρέλλα της οικογένειας, ζει την ανέμελη εποχή, αυτή που δεν την αγγίζει η συναίσθηση της πραγματικότητας που πολλές φορές έχει πικρή γεύση. Η φιλία, τα παιχνίδια και η συντροφικότητα βρίσκονται πάνω από όλα. Και δίπλα τους σχέδια και όνειρα. Ωστόσο κάποτε έρχεται η ενηλικίωση. Για άλλους εύκολα, για κάποιους ιδιαίτερα δύσκολα. Η Ωραιοζήλη ζει ευτυχισμένη με τους φίλους της μέχρι που ένα δυσάρεστο γεγονός θα σκοτεινιάσει την ανέμελη μέχρι τότε ζωή της.
Δεμένη και ενδιαφέρουσα πλοκή, δυνατός λόγος, ολοζώντανες εικόνες και θαυμάσιες περιγραφές είναι τα όπλα της κ. Αρτζανίδου με τα οποία καθηλώνει για μια ακόμα φορά τον αναγνώστη. Η φιλία, η προσφυγιά, οι ανθρώπινες σχέσεις και η οικογένεια έρχονται δίπλα στον αγώνα που δίνουν οι άνθρωποι των απομονομένων νησιών και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ξεχασμένοι από το κράτος και την πολιτεία. Είναι αδικημένοι και το ξέρουν, ωστόσο αυτό δεν κάμπτει τις προσπάθειές τους, ούτε μειώνει την αγάπη για την πατρίδα τους. Όταν οι δυσκολίες γίνονται αφόρητες βρίσκουν τρόπο να εκτωνώσουν την αγανάκτησή τους αλλά κι άλλους για να υπερασπιστούν τις διεκδικήσεις τους. Η τέχνη γίνεται λιμάνι, η θλίψη μετατρέπεται σε δύναμη για αγώνα και επιβίωση.
Η συγγραφέας γίνεται ρεαλιστική, όχι σκληρή. Η ζωή είναι πάζλ με ζωντανά και μουντά χρώματα. Το ζητούμενο είναι το τελικό σύνολο να έχει τη μεγαλύτερη δυνατή φωτεινότητα. Ο πόνος, ο θάνατος, η αδικία είναι μέσα στη ζωή και νικητής θα βγει εκείνος που θα καταφέρει να σταθεί πάλι όρθιος και να συνεχίσει.
Οι εικόνες, δεμένες απόλυτα με την υπόθεση είναι του Βαγγέλη Ελευθερίου.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βιβλιόφωνο.
1 σχόλιο:
Το μισό του ουρανού είναι ο δρόμος που θέλουμε να πάρουμε,είναι η ψυχή μας είναι όλα τα όμορφα και όλα όσα μας πληγώνουν,Γιώτα μου σε ευχαριστώ πολύ
Δημοσίευση σχολίου