Το τίμημα της προδοσίας ανάμεσα στα δώρα του 2013

΄Ηταν ένας χρόνος δύσκολος  για όλους μας αλλά σε μένα φάνηκε γεναιόδωρος. Στην οικογένειά μου ήρθαν νέα μέλη, ακούστηκε βρεφικό κλάμα, γέμισε το σπίτι με χαμόγελα, όνειρα και αισιοδοξία. Ας είμαστε καλά είπαμε κι όλα τα άλλα θα διορθωθούν, κι αυτό το πιστέψαμε. Ευτυχούν οι άνθρωποι ακόμα και μέσα σε οικονομική κρίση. Βέβαια τότε η απελπισία των γύρω δείχνει μεγαλύτερη, η συλλογική ευθύνη ακόμα πιο βαριά.
Το 2013 έφτασε στο τέλος κι εγώ θα ήμουν αχάριστη να επιμένω στα δυσάρεστα. Μου έφερε δώρα, πολλά δώρα, για κάποια μπορώ από εδώ να μιλήσω κάποια άλλα δεν αφορούν τους πολλούς.

Αισθάνομαι ότι αδίκησα το νέο μου βιβλίο, δε βρήκα χρόνο ανάμεσα  στις  άλλες τις μεγαλύτερες χαρές να το παρουσιάσω όπως έκανα με τα υπόλοιπα. Ίσως τελικά δε χρειαζόταν,  αλλά δυο κουβέντες έτσι για να μείνουν καταγεγραμμένες τις οφείλω.
ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ   κυκλοφόρησε στα τέλη του Οκτώβρη και ήδη έχει κάνει δυο ανατυπώσεις. Το πρώτο που πρέπει να κάνω λοιπόν είναι να ευχαριστήσω τα άτομα των εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ που με εμπιστεύτηκαν για μια ακόμα φορά και δούλεψαν για να πάρω το βιβλίο στα χέρια μου. Ευχαριστώ την Αγγέλα Σωτηρίου, την Κλειώ Ζαχαριάδη, την Πόπη Γαλάτουλα για τη συνεργασία τους όλα αυτά τα χρόνια. Ξεχωριστά πρέπει να ευχαριστήσω τη Χρυσούλα Μπουκουβάλα για τη σύνθεση του εξωφύλλου και ιδιαίτερα τη Χρυσούλα Τσιρούκη για την επιμέλεια. (Η συνεργασία μας καλά κρατεί από το 2005 όταν ανέλαβε την επιμέλεια του Αόρατου Πολ κι από εκεί και μετά  όλα μου σχεδόν τα βιβλία μου)

Η αλήθεια είναι ότι για το βιβλίο δεν έχω να πω πολλά. Για δυο σχεδόν χρόνια ζούσα μέσα στην ιστορία του, είχα πάρει το ρόλο του βασικού ήρωα, πόνεσα εξαιτίας του, προβληματίστηκα, έκανα αμέτρητα λάθη. Τώρα έφυγε από μένα, δεν μου ανήκει πλεον, το έχω παραδώσει στους αναγνώτες κι εκείνοι έχουν το λόγο πλέον. Τα μηνύματα που μου στέλνουν είναι συγκινητικά, ικανά  να με κάνουν να μπω πάλι σε ένα καινούριο  ταξίδι. Το μεγάλο "ευχαριστώ" το στέλνω σε εκείνους. Οι αναγνώστες είναι που στηρίζουν πάνω από όλα το έργο μου.
Το βιβλίο παρουσιάστηκε στη Λάρισα, τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Θέλω να ευχαριστήσω την Άντα Σαρτζή, τη Βίβιαν Δούφα, τον Αργύρη Γιουρούκη, Τη Σοφία Βόικου, το Βαγγέλη Πλάκα, τη Μαριάνθη Βάμβουρα και την Πασχαλία Τραυλού που με τον τρόπο τους ο καθένας συμμετείχε στις εκδηλώσεις.

Λάρισα  Ξενοδοχείο Μετροπολ (βιβλιοπωλείο Άνεμος) 7-11-2013

 Θεσσαλονίκη Public Τσιμισκή11-11-2013

 Αθήνα Public Συντάγματος 14-11-2013

Απόψεις- Κριτικές
 http://www.thinkfree.gr/

17-11-2013

Το τίμημα της προδοσίας,

Γράφει η Πασχαλία Τραυλού / Συγγραφέας – λογοτέχνης / tnomik11@yahoo.gr

Στο τίμημα της προδοσίας, το νέο βιβλίο της Γιώτας Φώτου εκείνο που ευθύς εντυπωσιάζει είναι η ανασύσταση ενός ιστορικού σύμπαντος το οποίο, ενώ μοιάζει να ανήκει αποκλειστικά στο παρελθόν, στην πραγματικότητα αφήνει στη σκέψη του αναγνώστη μια αίσθηση διαχρονικότητας. Γιατί η περίοδος που πραγματεύεται στο βιβλίο της, έχει έντονο το στοιχείο των ταξικών διακρίσεων, ιδωμένων από μια οπτική που διαχωρίζει πάντα τους ανθρώπους και τις μοίρες τους ανάλογα με το βαλάντιο και το κοινωνικό τους κύρος ακόμη και στο ζήτημα του έρωτα.

Το χρονικό στίγμα του βιβλίου τοποθετείται στη Θεσσαλία, μεταξύ 1905 και 1910 έπειτα από την αναχώρηση των Τούρκων Αγάδων και την αντικατάσταση της τουρκικής τυραννίας από Έλληνες προύχοντες αυτή τη φορά, που συντηρούν ωστόσο το καθεστώς των κολλίγων, Ελλήνων δούλων δηλαδή που εργάζονται για ένα ξεροκόμματο δίχως άλλα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο θεσσαλικός κάμπος βράζει απ’ την οργή που γεννά η καταπίεση και η αδικία της εθνικής δουλείας αντικαθίσταται από την οικονομικής και ταξικής υφής δουλεία.

Ωστόσο, η Γιώτα Φώτου χάρη στον ήρωά της Αλέξιο Αλμαντά, βρίσκει την ευκαιρία να αγγίξει και άλλα ιστορικά γεγονότα μιας ταραχώδους σε κοινωνικές ανακατατάξεις περιόδου. Έτσι, μας προσφέρει λογοτεχνικά ψήγματα από την ιστορία της Τσαρικής Ρωσίας, και από γεγονότα που σημάδεψαν τις αρχές του 20^ου αιώνα, όπως η λαϊκή διαδήλωση με επικεφαλής τον παπα-Γκαμπόν που προλείανε το έδαφος για την επανάσταση των μπολσεβίκων. Επίσης, έκανε αναφορά στο κοσμοπολίτικο Παρίσι που χρωστούσε την τότε λάμψη του στην εκμετάλλευση των εργατικών χεριών της βιομηχανικής επανάστασης την ίδια εποχή που στην ελληνική Θεσσαλία τα επίσης φτηνά εργατικά χέρια των κολλίγων είχαν μία παρόμοια μοίρα από τους Έλληνες τσιφλικάδες.

Η συγγραφέας, αφού έντεχνα και γλαφυρά στις πρώτες σελίδες του βιβλίου αποτυπώνει την υφιστάμενη κατάσταση κατά την εποχή που πραγματεύεται δίχως να ολισθαίνει σε κουραστικές ιστορικές λεπτομέρειες, αναδιπλώνεται παρουσιάζοντας τους ήρωές της που διέπονται από πνεύμα ανατροπής.

Ο Αλέξιος Αλμαντάς, μια εκ πρώτης όψεως ιδιαίτερα προικισμένη προσωπικότητα που έχει δοκιμάσει αφενός την εμπειρία της θητείας στον τσαρικό στρατό ως αξιωματικός αφετέρου κουβαλάει την ελιτίστικη υπεροχή του πλούτου των εμπόρων της διασποράς, μετοικεί από την τσαρική Ρωσία στο κτήμα που αγοράζει στον θεσσαλικό κάμπο ερχόμενος για πρώτη φορά σε επαφή με μια διαφορετική κοινωνική δομή.

Ταυτόχρονα όμως ο Αλμαντάς δεν καλείται απλώς να προσαρμοστεί στα νέα κοινωνικά δεδομένα αλλά και να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του που ταλαιπωρείται από ένα ασήκωτο μυστικό. Ένα μυστικό – φάντασμα που καθορίζει τις πράξεις του ελέγχοντας ή κάποιες φορές μπερδεύοντας τα συναισθήματά του. Θα έλεγε κανείς ότι ο Αλμαντάς αποτελεί μια εμβληματική φιγούρα που, ενώ φαίνεται να ξεπερνά αρχικά τη στερεότυπη συμπεριφορά του αφέντη, εντέλει αποδεικνύει πως ούτε το μορφωτικό υπόβαθρο ούτε τα ήθη μες στα οποία ήταν γαλουχημένος μπόρεσαν να κατανικήσουν τα εσωτερικά του πάθη και τις πληγές που αποκόμισε από μια προδομένη αγάπη. Κολλίγοι και άρχοντες, πλούσιοι και πληβείοι, εμφανίζονται ισχνοί και αδύναμοι μπροστά στον έρωτα και στο χρήμα που κατευθύνουν τις πράξεις τους.

Η Βικτωρία Μάλφα από την άλλη πλευρά, γέννημα θρέμμα της κατώτερης τάξης των κολλίγων, είναι μια φιγούρα αντιδραστική καθώς υποτάσσεται στο προδιαγεγραμμένο πεπρωμένο των φτωχών μόνο κατ’ επίφαση. Γιατί η Βικτωρία, στην ουσία αντιμάχεται την τάξη και τη φαινομενική γαλήνη που διέπει τη σχέση αφεντάδων και κολλίγων. Όταν καλείται να δουλέψει ως καμαριέρα στο σπίτι του νέου αφέντη, αντιμέτωπη με τη συνήθη τάξη πραγμάτων να πλαγιάζει η κολλίγα με τον άρχοντα, η Βικτωρία, παραβιάζοντας την ηθική τάξη της εποχής, προβαίνει σε μια ενέργεια που εξαρχής υποδηλώνει το φιλελεύθερο πνεύμα της και μια πρώιμα φεμινιστική στάση ζωής.

Η Βικτωρία προβάλλεται εξαρχής ως σύμβολο της δυναμικής εκδοχής του …ασθενούς φύλου που καταφέρνει να ξεπεράσει τα στεγανά των θηλυκών στερεοτύπων εκπλήσσοντας ευχάριστα τον αναγνώστη. Από την άλλη πλευρά όμως παραμένει πάντοτε δέσμια στα συναισθήματά της και στην ιδέα ενός έρωτα που δεν σχετίζεται με τη δύναμη του χρήματος αλλά με το κύρος και την αυθεντικότητα της καρδιάς.

Η αναφορά όχι μόνο στις ταξικές ανισότητες αλλά και στην άνιση μεταχείριση των δύο φύλων, καθιστά το μυθιστόρημα πέρα από ένα ευχάριστο, περιπετειώδες ανάγνωσμα, κι ένα ντοκουμέντο όπου η συγγραφέας προβληματίζει τον αναγνώστη με την προβολή προγενέστερων ιδεολογικών δομών οι οποίες ωστόσο δεν απέχουν πολύ απ’ την εικόνα του σήμερα.

Στο τίμημα της Προδοσίας ωστόσο ίσως το σημαντικότερο πρόσωπο που κινεί τα νήματα της πλοκής είναι ένας χαρακτήρας που φαντάζει μόνο αλλά διόλου δεν είναι δευτερεύουσας σημασίας. Ο Σταύρος Δερματάς, αναλαμβάνει να αποδείξει μέσα στο μυθιστόρημα τις συγκρουόμενες δυνάμεις του έρωτα, της αξιοπρέπειας, της ηθικής και εν γένει των συναισθημάτων που κατευθύνουν τις ανθρώπινες συμπεριφορές.

Παρά το γεγονός ότι το μυθιστόρημα εν πρώτης όψεως μοιάζει να κινείται στα πλαίσια της μυθιστορίας αφού αναπαριστά μια σημαντική ιστορική στιγμή της νεώτερης ελληνικής ιστορίας, με ευρύτητα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ηθογραφικό και κατά κύριο λόγο ψυχογραφικό. Οι λεπτοδουλεμένες εναλλαγές συναισθηματικών φορτί-σεων και ύφους, παράλληλα με τις ιδιαίτερα εύστοχες σκηνοθετικές οδηγίες της Γιώτας Φώτου, επιτρέπουν στον αναγνώστη να αναπαριστά με τη φαντασία του τις σκηνές που διαδραματίζονται στο έργο, προσφέροντάς του μια κινηματογραφική δυναμική και προοπτική.

Το μέτρο που τηρείται ανάμεσα στην ιστορική πληροφορία και στην διάρθρωση της πλοκής διαμορφώνει ένα έργο απαλλαγμένο από τα στοιχεία του βερμπαλισμού, του πλατυασμού και των μελοδραματικών περιγραφών. Η δωρική χρήση της γλώσσας, η αμεσότητα και η ζωντάνια των εκφραστικών μέσων που χρησιμοποιεί, η νηφαλιότητα του λόγου και η καθαρότητα της σκέψης, προσφέρουν ένα λογοτεχνικό διαμάντι κοντά στα άλλα της μυθιστορήματα.

Διαβάζοντας το βιβλίο, αισθάνθηκα ήδη από τις πρώτες σελίδες του ότι χανόμουν σε λέξεις φερμένες από τη φαρέτρα της κλασικής λογοτεχνίας καθώς η γραφή της Γιώτας κουβαλάει κάτι από την φιλελεύθερη αύρα της Μαντάμ Μποβαρί του Φλωμπέρ ή από την εκλεπτυσμένη τραγικότητα της Άννας Καρένινα του Toλστόι.

Η αλήθεια βέβαια είναι πως τα επιμύθια που μπορεί να αναζητήσει κάποιος μέσα από το τίμημα της προδοσίας είναι πολλά, όσα και τα επίπεδα στα οποία κινείται επιτυχώς το βιβλίο. Όμως;, εκείνο που αναμφίβολα δεν θα διαφύγει της προσοχής κανενός είναι η γλαφυρότητα και η ευαισθησία με την οποία η Γιώτα Φώτου προσεγγίζει τις συναισθηματικές χορδές τόσο των ανδρών όσο και της γυναίκας που περιγράφει πετυχαίνοντας ένα άριστο συναισθηματικό ισοζύγιο. Διαθέτει το χάρισμα να εισέρχεται στην ψυχοσύνθεσή τους ισότιμα, να τους κατανοεί βάσει του φύλου τους και να τους αναπτύσσει απόλυτα αρμονικά με την τάξη, την ιδεολογία και το φύλο στο οποίο ανήκουν τη δεδομένη εποχή που προσεγγίζει.

Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω ότι η πορεία της Γιώτας Φώτου από τα Βιολιά της Χαράδρας, στο Δάκρυ του Κρίνου κι έπειτα στα Σβησμένα Φεγγάρια και στο Τίμημα της Προδοσίας, αποδεικνύει πως η δημιουργός ανήκει στη στόφα εκείνων που αντιμετωπίζουν την έννοια της λογοτεχνίας με συνέπεια και σοβαρότητα και μ’ ένα αξιοπρόσεκτο ψυχοσυναισθηματικό και γνωστικό υπόβαθρο, αναγκαίες προϋποθέσεις για να αφήσει κάποιος το ίχνος της γραφής και της ψυχής του στο χρόνο.

  Πάνος Τουρλής -27-10-2014
 http://tovivlio.net/
Ένα αξιοπρεπέστατο γυναικείο μυθιστόρημα που χειρίζεται πολύ καλά την πλοκή και αναπαριστά με ωραίο τρόπο την εποχή και την Ιστορία. Ίσως φανούν ακραίοι οι κεντρικοί χαρακτήρες και οι συναισθηματικές αντιδράσεις τους όμως η καλή γραφή δεν αφήνει αυτήν την εντύπωση να επηρεάσει τη συνολική εικόνα του βιβλίου.

Ο αξιωματικός του τσαρικού στρατού Αλέξιος Αλμαντάς, κατόπιν προτροπής του πατέρα του, έρχεται στη Θεσσαλία για να διαφεντέψει τα οικογενειακά κτήματα, τα οποία διαχειρίζεται αξίως ο Χαράλαμπος Νταμάνης. Ανάμεσα στους κολίγους είναι και η Βικτωρία Μάλφα, για λογαριασμό της οποίας η μητέρα της προτείνει να την κρατήσει ο Αλμαντάς ως οικιακή βοηθό. Ο Αλμαντάς αποδεικνύεται κύριος και δεν εκμεταλλεύεται ερωτικά τη Βικτωρία. Η κοπέλα όμως έχει αφήσει πίσω της έναν ανολοκλήρωτο έρωτα με τον Σταύρο Δερματά, ο οποίος δυσκολεύεται να πιστέψει την εγκατάλειψή του. Όταν η Βικτωρία δέχεται την πρόταση γάμου του Αλμαντά, ο Δερματάς καταφεύγει στα βουνά και εντάσσεται σε ληστρική ομάδα.

Έτσι ξεκινάει το τρυφερό αυτό μυθιστόρημα, το οποίο μας αφηγείται παράλληλα η συγγραφέας με τις αναμνήσεις του Αλμαντά εντυπωμένες σε ημερολόγιο. Ωραίες οι εναλλαγές της εξέλιξης (πότε πίσω και πότε μπρος), πολύ ωραία δοσμένες οι συνθήκες και οι καταστάσεις στη Θεσσαλία στην καμπή του 20ού αιώνα (αγροτικό ζήτημα, Κιλελέρ κλπ.), σταφιδικό, ληστοκρατία και πολλά άλλα. Ο Αλμαντάς έχει ένα μυστικό όμως, μια σκοτεινή πλευρά του εαυτού του ξεχασμένη πίσω στην Αγία Πετρούπολη.

Τι κρύβει ο Αλμαντάς; Ποια γεγονότα θα αναγκάσουν τη Βικτωρία να αλλάξει τα αισθήματά της απέναντι στον σύζυγό της; Γιατί κατεβαίνει ο Δερματάς να τη διεκδικήσει; Θα ξανασμίξουν οι δύο εραστές; Και αν ναι, τι κόστος θα έχει για τον καθένα τους; Ο Αλμαντάς πώς θα αντιδράσει, βλέποντας τον κλοιό να σφίγγει γύρω του και να ξαναζεί με τρόμο τις σκοτεινές εικόνες του χτες; Ένα γαϊτανάκι χαρακτήρων και αισθημάτων, για κάποιους ακραίο, για κάποιους ρομαντικό.

Ελισάβετ Δέδε  10-5-2015
http://stonasterismotouvivliou.blogspot.gr/2015/05/blog-post_12.html
Το 2013 η Γιώτα Φώτου μάς ταξίδεψε στη Θεσσαλία των αρχών του 20ου αιώνα με μια δυνατή αισθηματική ιστορία,που εκκινεί από τη Ρωσία της Ματωμένης Εξέγερσης του 1905 και καταλήγει σε μια μεγάλη τραγωδία που θα εξοφλήσει το.."Τίμημα Της Προδοσίας".

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η όμορφη 17χρονη Βικτώρια Μάλφα ανήκει σε μια φτωχική αγροτική οικογένεια της Θεσσαλίας και -μαζί με τους υπόλοιπους αγρότες δοκιμάζει μια πολύ σκληρή ζωή, όπου οι κολίγοι ζουν εξαθλιωμένοι-σε απόλυτη εξάρτηση από την αυθαίρετη εξουσία του Αφέντη-Τσιφλικά.
               Παρόλαυτα, καταφέρνει να μοιραστεί ένα φλογερό αίσθημα με τον νεαρό Σταύρο Δερματά -επίσης κολίγο.
          Στην Ελλάδα καταφθάνει ο 25χρονος Αλέξης Αλμαντάς, Αξιωματικός του Ρωσικού Στρατού, που αγοράζει, μια μεγάλη έκταση στον Θεσσαλικό Κάμπο, προκειμένου να βρει καταφύγιο μακρυά από θανάσιμα μυστικά ενός ανεπούλωτου παρελθόντος.
Όταν ο Αλμαντάς επιλέγει τη 17χρονη Βικτώρια ως οικιακή υπηρέτρια- όλοι υποθέτουν ότι κι εκείνος θα εκμεταλλευτεί το απόλυτο δικαίωμα του Τσιφλικά στην "Πρώτη Νύχτα" των πιο όμορφων κοριτσιών της επικράτειας του.
Η ανέλπιστη τροπή των πραγμάτων φέρνει τη Βικτώρια σε μια δραματική ανατροπή της ζωής της κι οδηγεί τον παλιό της αγαπημένο, Σταύρο, στα βουνά, σε ομάδες ληστών- πρώιμους θύλακες του αγροτικού ξεσηκωμού εναντίον των τσιφλικάδων.
Ο άνεμος των ιστορικών αλλαγών στη Θεσσαλία θα σαρώσει τις ζωές του Αλέξη , της Βικτωρίας και του Σταύρου.

Πότε θα έρθει η αναμέτρηση του Τσιφλικά Αλμαντά με τον Ληστή Σταύρο και τις συνέπειες θα έχει αυτή για ολους; 
Πώς το χθες απειλεί να τινάξει τα πάντα στον αέρα;
Miα δίνη που θα κορυφωθεί σε ένα τραγικό κρεσέντο αγωνίας, με τον θάνατο και τον έρωτα σε φρενήρη χορό, μέχρι την τελευταία σελίδα.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Για άλλη μια φορά, η αγαπημένη συγγραφέας Γιώτα Φώτου μεγαλούργησε και μάς χάρισε μια συγκλονιστική ιστορία πάθους:
       Το "Τίμημα Της Προδοσίας" αποτελεί ένα καλοδομημένο "δυνατό" δράμα, ενσωματωμένο πειστικά στο κάδρο των κοινωνικοπολιτικών αλλαγών που επισυνέβησαν στον Θεσσαλικό Κάμπο την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα.
              Εκείνο που το χαρακτηρίζει είναι η τραγικότητα του έρωτα και μια ιδιαίτερη υποβλητικότητα της αφήγησης που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

Αν και σχετικά ολιγοσέλιδο για το είδος του ("Μυθιστόρημα Εποχής") το "Τίμημα Της Προδοσίας" είναι ένα πλήρες έργο με "δεμένη πλοκή, ιστορική εγκυρότητα και άρτια σκιαγράφηση χαρακτήρων.

            H γλώσσα είναι στρωτή κι έχουμε εναλλαγές ύφους, καθώς υπάρχει εκ περιτροπής τριτοπρόσωπη αφήγηση και αφήγηση σε α' Ενικό- από τις ημερολογιακές σημειώσεις του αξιωματικού Αλέξη Αλμαντά.
               Ενώ, λοιπόν, τα κεφάλαια σε τριτοπρόσωπη αφήγηση υπακούν σε μιαν απρόσκοπτα γραμμική εξέλιξη, οι σημειώσεις του αξιωματικού Αλμαντά ξετυλίγουν το "κουβάρι" του χθες, προσδίδοντας στο έργο μια διαρκή, υπόκωφη ένταση μέχρι την κορύφωσή του.
          Η αρχή γίνεται στην αίθουσα του δικαστηρίου,όπου εξιχνιάζεται ένας θάνατος, υπαγορεύοντας μια διαρκή αγωνία για την επερχόμενη απόφαση, που θα καθοριστεί από τις αλήθειες της βασικής ιστορίας όπως θα ξεδιπλωθεί στο βιβλίο. 
   Στο επίκεντρο, βρίσκεται ένα ιδιότυπο ερωτικό τρίγωνο με όλα τα συστατικά της τραγωδίας:
  Παραφορά, ύβρι, κρυμμένα μυστικά, ερωτική απελπισία και αβυσσαλέο μίσος μέσα από το δίπτυχο "αφέντης- υποτακτικός"!
          Οι οξύτατες ανισότητες στην θεσσαλική κοινωνία, σε συνδυασμό με το πάθος της ψυχής, προσδίδουν ολοκληρωτικό χαρακτήρα στην τροπή των πραγμάτων, που θα μας συγκλονίσουν όλους...
Ο τρόπος που εξελίσσεται η σχέση του Αλμαντά και της Βικτώριας, παραπέμπει αμυδρά στη γνωστή ταινία η "Κόρη του Ήλιου", όμως στο βιβλίο της Φώτου συναντάμε ευρύτερους κοινωνικοιστορικούς προβληματισμούς και πολύ πιο πολυεπίπεδους χαρακτήρες.
       Είναι γεγονός ότι οι χαρακτήρες στο "Τίμημα" προβάλλουν αληθοφανείς ,με αναγνωρίσιμες αδυναμίες -και με ένα ηθικό διαμέτρημα απτό στον μέσο άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν υπερήρωες, ούτε εξιδανικεύσεις- μόνο το ερωτικό μαρτύριο που οδηγεί στα άκρα ανθρώπους που κινούνται στο μέτριο.
.
Είναι γοητευτικός ο τρόπος που όλη αυτή η ερωτική ένταση συνδυάζεται με την Ιστορία...
Στο "Τίμημα" έχουμε μια όμορφη σύζευξη ετερόκλητων ιστορικών περιόδων που τέμνονται στο πρόσωπο του Αλέξη Αλμαντά.
Παρακολουθούμε στιγμιότυπα από τη σχετικά άγνωστη στο ευρύ κοινό "Ματωμένη Κυριακή"στη Ρωσία του 1905, όταν ο στρατός του Τσάρου άνοιξε πυρ εναντίον των διαδηλωτών έξω από τα Χειμερινά Ανάκτορα.Eίναι ο προάγγελος της Οκτωβριανής Επανάστασης
     
Έπειτα, μέσα από την πορεία του Αλμαντά, μεταφερόμαστε στο Θεσσαλικό Κάμπο που βράζει από την αγανάκτηση των κολίγων, όπως κορυφώθηκε σε αιματηρές κινητοποιήσεις σαν του Κιλελέρ...
     
Το μόνο έλλειμμα που εντοπίζω είναι πως η Γιώτα Φώτου, δεν ανέπτυξε αρκετά την κυρίαρχη προσωπικότητα του Μαρίνου Αντύπα, που δεσπόζει στα δρώμενα του Θεσσαλικού Κάμπου την εποχή που εκτυλίσσεται η ιστορία της Βικτώριας. 
Η ιστορία της Φώτου κι η  ανάπτυξη της ανθρωπογεωγραφίας του Θεσσαλικού Κάμπου,που επιχείρησε,ξεκινώντας δυτναμικά  η Φώτου, δυστυχώς μένουν ελλειπή, γιατί σχεδόν  απουσιάζει ο "Προμηθέας της Αγροτιάς", ο Αντύπας- ένας άνθρωπος από την κάστα των τσιφλικάδων που με αυταπάρνηση και ανθρωπισμό αγωνίστηκε για τους ακτήμονες και δολοφονήθηκε, γιατί αφύπνισε τους ρακένδυτους κολίγους και ζήτησε κοινωνική  δικαιοσύνη για λογαριασμό τους...
Δυστυχώς γίνεται μια δυσανάλογα βιαστική αναφορά.
             Η Γιώτα Φώτου έχασε την ευκαιρία παράλληλα με το ερωτικό της τρίγωνο "να αναπτύξει την σπουδαία αυτή προσωπικότητα" με τη γοητευτική της πένα και να συνθέσει ένα ιστορικό αριστούργημα για το Αγροτικό Ζήτημα, που δεν έχει αναπτυχθεί πολύ στη μυθιστοριογραφία. 

Έτσι το μυθιστόρημά της παραμένει στα μέτρα του "πολύ καλού", χωρίς να κάνει τη διαφορά, χωρίς να φτάσει τον πήχυ του τέλειου που στην αρχή έθεσε...

Παρόλα αυτά το "Τίμημα Της Προδοσίας" παραμένει μια από τις πιο δυνατές ερωτικές ιστορίες, που συναντήσαμε τελευταία στα εκδοτικά δρώμενα και αξίζει να την απολαύσετε και να καταδυθείτε στα μύχια του ανθρώπινου πάθους.

             

                                                   Ελισσάβετ Μ. Δέδε