Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

Ένα αγγελούδι από την Κίνα

Ένα αγγελούδι από την Κίνα
Αφιερωμένο στα ανήλικα παιδιά που εργάστηκαν σε άθλιες συνθήκες κατά την περίοδο της αναμονής των Ολυμπιακών αγώνων του Πεκίνου
(Συμπεριλαμβάνεται σε Χριστουγεννιάτική ανθολογία των εκδόσεων της εφημερίδας Ελευθερία, 2007)


Η Τιεν Λι εκείνη την ημέρα δεν ένιωθε καθόλου κουρασμένη. Ήταν χαρούμενη και λυπημένη μαζί, αλλά καθόλου κουρασμένη, αν και είχαν περάσει ήδη πέντε ώρες από τη στιγμή που έπιασε δουλειά. Ήταν χαρούμενη αφού για πρώτη φορά είχε μαζί της, στη δουλειά ένα φίλο και λυπημένη γιατί θα τον έχανε αμέσως μόλις θα σχολνούσε και δεν θα τον ξανάβλεπε ποτέ πια! Η Τιεν Λι είναι εννιά χρονών και ζει στην Κίνα. Πριν λίγους μήνες η οικογένειά της άφησε το χωριό και ήρθε να ζήσει σε μια μεγάλη πόλη. Εκεί αναγκάστηκαν να πιάσουν όλοι για δουλειά, ακόμα και η Τιεν Λι, σε μια βιοτεχνία που έκανε πορσελάνες. Περίμεναν να έρθουν καλύτερες μέρες! Τότε η Τιεν Λι θα πήγαινε ξανά στο σχολείο, θα έβρισκε φίλους… παιχνίδια…
Μέχρι τότε έπρεπε να δουλέψει. Αλλά σήμερα… σήμερα η δουλειά έμοιαζε με παιχνίδι. Γιατί είχε μαζί της έναν… φίλο! Τα κατάμαυρα ματάκια της έκαναν έναν γύρο, ψάχνοντας να δουν αν κάποιος την έβλεπε. Σιγουρεύτηκε ότι κανείς από τους επιστάτες δεν ήταν κοντά της και τότε έσπρωξε λίγο το βάζο με την κόλλα που βρισκόταν εμπρός της, πάνω στον ξύλινο πάγκο. Ανάμεσα σε δυο χάρτινα κουτιά φάνηκε ένα μικρό χριστουγεννιάτικο αγγελουδάκι, από εκείνα που κρεμούν στα χριστουγεννιάτικα δένδρα.
- Μη φοβάσαι του ψιθύρισε, έχουμε ακόμα ώρα!
Το τελευταίο δεκαήμερο, στο χώρο που ήταν οι φούρνοι, οι μεγάλοι έβαζαν σε καλούπια την πορσελάνη και έφτιαχναν μικρά αγγελουδάκια. Μόλις εκείνα κρύωναν κάποιοι εργάτες τα μετέφεραν στην μεγάλη αίθουσα όπου δούλευαν μικροί και μεγάλοι. Κάποιοι από αυτούς έβαζαν ροζ μπογιά στα χείλη και τα μάγουλα των αγγέλων και γαλάζια στις κόρες των ματιών τους. Άλλοι τα έντυναν με άσπρα φουστανάκια, ενώ οι τελευταίοι ανάμεσα στους οποίους ήταν και η Τιεν Λι κολλούσαν ξανθά μαλλάκια στο κεφάλι τους.
Τα αφεντικά και οι μεγάλοι νομίζουν ότι όλα τα αγγελουδάκια είναι ίδια. Η Τιεν Λι όμως ξέρει ότι κάνουν λάθος. Ίδια βγαίνουν από τα καλούπια. Μετά αλλάζουν. Μόλις αποκτήσουν και τα μαλλιά τους γίνονται το καθένα ξεχωριστό. Άλλα έχουν χαρούμενο ύφος, άλλα είναι σκυθρωπά, μερικά δείχνουν λυπημένα!
Το κρυμμένο αγγελούδι ήταν από τα πρώτα που πήρε στα χέρια της εκείνη τη ημέρα το κοριτσάκι. Χωρίς μαλλιά έδειχνε άσχημο. Βούτηξε τότε εκείνη στο βάζο ένα ειδικό ξυλάκι που της είχαν δώσει, άλειψε το κεφάλι του με κόλλα και στη συνέχεια κόλλησε επάνω του τις μικρές ξανθιές μπούκλες που βρίσκονταν μέσα στα χάρτινα κουτιά. Αμέσως εκείνο άλλαξε! Έγινε πανέμορφο, μοναδικό και έδειχνε πολύ χαρούμενο. Το κοίταξε και κατάλαβε ότι αυτό ήταν το πιο όμορφο από όλα όσα είχαν περάσει από τα χέρια της μέχρι τώρα.
Η Τιεν Λι δεν ξέρει τι είναι Χριστούγεννα, αφού στην Κίνα δε γιορτάζουν τη γέννηση του μικρού Χριστού, ούτε ξέρει ποιος είναι ο Χριστός. Δεν ξέρει ακόμα τίποτα για τους αγγέλους. Αυτό που κρατούσε στα χέρια της το έβλεπε σαν κούκλα, μια κούκλα με φτερά! Πρώτη φορά είδε κούκλες με φτερά. Τις κοίταζε όλες αυτές τις μέρες και ονειρευόταν. Ονειρευόταν ταξίδια!
- Αν είχα και εγώ φτερά θα πετούσα μακριά, είπε στο αγγελούδι. Θα ερχόμουν μαζί σου εκεί που θα πας.
Είχε ακούσει ότι όλα θα στέλνονταν μακριά, στην Ευρώπη, σε παιδιά που ζουν πολύ διαφορετικά από τη μικρή Τιεν Λι. Σε παιδιά που πηγαίνουν στο σχολείο, που έχουν πολλά παιχνίδια και μαθαίνουν μουσική, που μπορούν αν θέλουν να τρων και δυο σοκολάτες κάθε μέρα, όπως εκείνα που μένουν στο κέντρο της μεγάλης πόλης όπου είχε έρθει να ζήσει. Η Τιεν Λι δεν έχει τη δυνατότητα να αγοράσει σοκολάτες. Δεν έφταναν τα λεφτά.
- Αχ! Θα ήθελα τόσο πολύ να ταξιδέψω μαζί σου, συνέχισε να μιλάει στο αγγελούδι βγάζοντας έναν μεγάλο αναστεναγμό.
Το κοίταξε για τελευταία φορά, νιώθοντας πολύ περήφανη. Εκείνη ήταν αυτή που του έδωσε μια τόσο καλή εμφάνιση. Δίστασε για λίγο, αφού δεν ήθελε να το αποχωριστεί και τελικά άπλωσε το χεράκι της να το τοποθετήσει μέσα στο κιβώτιο. Εκεί βρισκόταν άλλα δεκαεννιά, ανάμεσα σε αφρολέξ για να μη σπάσουν. Μόλις όμως πήγε να το αφήσει… εκείνο άλλαξε ύφος. Φάνηκε πολύ, μα πάρα πολύ στενοχωρημένο! Έδειχνε έτοιμο να … βάλει τα κλάματα!
Η μικρή Κινεζούλα κατάλαβε. Ούτε σε εκείνη ήταν ευχάριστο να στριμώχνεται μαζί με άλλα δεκαπέντε άτομα στην καλύβα όπου έμεναν. Δε χρειάστηκε να σκεφτεί πολύ. Έκρυψε το αγγελούδι πίσω από το βάζο με την κόλλα και πήρε στα χέρια της το επόμενο. Έβαλε και σε εκείνο μαλλιά και το τοποθέτησε στο κιβώτιο κάνοντας νόημα στον επιστάτη. Εκείνος ήρθε κοντά της, μέτρησε μέσα στο κιβώτιο είκοσι αγγελούδια και το πήρε για να το σφραγίσουν. Η Τιεν Λι άρχισε να γεμίζει δεύτερο κιβώτιο και μετά τρίτο και μετά τέταρτο… Κάθε τόσο έβρισκε την ευκαιρία να ρίχνει και μια ματιά στο κρυμμένο αγγελούδι. Το έβλεπε να είναι χαρούμενο και χαιρόταν μαζί του. Ήξερε ότι στο τελευταίο κιβώτιο που θα παρέδιδε σήμερα θα έπρεπε να το βάλει μέσα. Μέχρι τότε όμως μπορούσε να το κρατήσει δίπλα της. Όχι μόνο για να μην το δει στενοχωρημένο, αλλά και για να της κάνει παρέα. Χρειαζόταν τόσο πολύ την παρέα κάποιου φίλου!
- Λίγο καιρό θα μείνεις μέσα στο κουτί, του ψιθύρισε προσπαθώντας να το παρηγορήσει.
Ο επιστάτης την κοίταξε με περιέργεια και εκείνη περίμενε να απομακρυνθεί πριν συνεχίσει.
- Εκεί που θα πας, θα βρεις παρέα. Θα σε πάρει κάποιο κοριτσάκι στην αγκαλιά του και θα σε κρατήσει για πάντα κοντά του. Θα σε χτενίζει, θα σε νανουρίζει… Είμαι σίγουρη ότι θα περάσεις καλά μαζί της. Θα μένετε σε ένα όμορφο σπίτι με κήπο. Θα είναι όμορφη η φίλη σου. Μπορεί να έχει κι εκείνη ξανθά μαλλιά με μπούκλες, όπως κι εσύ.
Σήκωσε ασυναίσθητα το χεράκι της να σιάξει τα δικά της ίσια κατάμαυρα μαλλιά. Η κόλλα που τόσες μέρες στέγνωσε πάνω στα δαχτυλάκια της δεν της επέτρεπε να έχει την αίσθηση ότι ακουμπάει τα μαλλιά της. Η κρύα πορσελάνη, το ύφασμα, τα μαλλιά της, όλα της έδιναν την ίδια αίσθηση αφής.
Οι ώρες περνούσαν και για πρώτη φορά η Τιεν Λι δεν ήθελε να φύγει από τη δουλειά της. Το τελευταίο κιβώτιο βρισκόταν τώρα μπροστά της και είχε μόνο μια κενή θέση. Πήρε το κρυμμένο αγγελουδάκι στα χέρια της του έδωσε ένα απαλό φιλί στα πλαστικά μαλλιά του και ένα δάκρυ ξέφυγε από τα ματάκια της.
- Θα ήθελα να σε κρατήσω για πάντα μαζί μου, του είπε. Αλλά δεν μπορώ. Αν όμως ποτέ βγάλω φτερά, να ξέρεις ότι θα έρθω να σε βρω!
Εκείνο συνέχιζε να δείχνει χαρούμενο και… Η μαμά της Τιεν Λι είχε πει κάποτε ότι οι κούκλες δε μιλούν. Η μαμά της ήταν μεγάλη και κουρασμένη και δεν ήξερε. Δεν ήξερε ότι οι κούκλες μιλούν, αλλά μιλούν μόνο στα παιδιά, δε λένε ούτε μια κουβέντα στους μεγάλους.
- Θα είμαι πάντα κοντά σου, θα σου κάνω παρέα και θα σε προσέχω. Μην το ξεχάσεις αυτό ποτέ! είπε το αγγελούδι στην Τιεν Λι και της έστειλε ένα πλατύ χαμόγελο λίγο πριν κλειστεί στο κιβώτιο.
Την επομένη στη βιοτεχνία σταμάτησαν να βγάζουν αγγελούδια. Η δουλειά της Τιεν Λι τώρα ήταν να δένει μια κόκκινη κορδέλα γύρω από ένα μικρό πορσελάνινο καλαθάκι. Κι όταν τελείωσαν και τα καλαθάκια, τότε εκείνη τύλιγε σε χαρτιά άσπρα βάζα και τα τοποθετούσε σε μωβ κουτιά. Συχνά καθώς δούλευε η σκέψη της πήγαινε στο αγγελούδι. Μερικές φορές νόμιζε ότι ερχόταν την ώρα που κοιμόταν και της έκανε παρέα. Αλλά για αυτό δεν ήταν πολύ σίγουρη. Μπορεί και να το έβλεπε απλά στο όνειρό της. Οι μέρες περνούσαν κι έφτασε η νύχτα που εκατομμύρια παιδιά σε πολλές χώρες, όχι όμως στην Κίνα, ξυπνούν χαράματα να υποδεχτούν το μικρό Χριστούλη που γεννιέται. Εκείνη την ίδια νύχτα ξύπνησε νωρίς και η μικρή Τιεν Λ κι ας μην ήξερε τίποτα για τη γέννηση του Χριστού. Την ξύπνησε ένα περίεργο φως. Σηκώθηκε από το κρεβάτι, προσέχοντας μην ενοχλήσει τους άλλους και βγήκε έξω από την καλύβα. Το σκοτάδι ήταν ακόμα πυκνό, και το κοριτσάκι πρόσεξε ότι τα αστέρια πριν σβήσουν, χαμήλωσαν… χαμήλωσαν και τύλιξαν την καλύβα με φως και την Τιεν Λι με ελπίδα. Ελπίδα για ένα καλύτερο ξημέρωμα. Και η ελπίδα μεγάλωσε όταν στον ουρανό φάνηκε το αγγελούδι. Το δικό της αγγελούδι που εκείνη τη μικρή στιγμή της εμφάνισής του έδειχνε τόσο αληθινό, τόσο ζωντανό και ….σίγουρα χαμογελαστό!
- Όλα θα παν καλά κι εγώ θα συνεχίσω να είμαι δίπλα σου! της είπε και χάθηκε μαζί με το φως των αστεριών.
Εκείνη έμεινε εκεί για ώρα παρατηρώντας τη νύχτα να φεύγει παίρνοντας μαζί και το μαύρο της ψυχής της, αφήνοντας χώρο να απλωθεί παντού το μενεξεδί χρώμα του ονείρου.
Όταν τελικά μπήκε μέσα οι γονείς της είχαν ξυπνήσει και ετοιμαζόταν για τη δουλειά. Τους είδε χαρούμενους και πλησίασε. Άκουσε να συζητούν για καινούρια καλύτερη δουλειά, για το σχολείο των παιδιών, για ένα κανονικό σπίτι που θα μπορούσαν να νοικιάσουν….
Τους έδωσε από ένα φιλί κάνοντας μέσα της τις καλύτερες ευχές. Και δεν ήξερε ότι ήταν Χριστούγεννα. Δεν ήξερε ότι εκείνη τη μέρα ήταν η γιορτή της ελπίδας.
Γιώτα Φώτου

22 σχόλια:

~~Εμμέλεια~~ είπε...

Γιώτα μου πολύ συγκινητική η ιστοριούλα...Περνάει πολλά μηνύματα!

Γιώτα Φώτου είπε...

Έλενα καλή μου δε θα μπορέσω τελικά να έρθω στην πόλη σας. Ελπίζω όμως ότι θα μας δοθεί η ευκαιρία να γνωριστούμε σύντομα. Αν περάσεις από Λάρισα μη με ξεχάσεις. Σου εύχομαι καλές γιορτές.

~~Εμμέλεια~~ είπε...

Πέρασα την προηγούμενη Κυριακή. Θα σου στείλω με μαιλ τον αριθμό του κινητού μου για καλύτερη και άμεση επικοινωνία. Φιλιά και καλές γιορτές.

Maria Tzirita είπε...

Γιώτα μου αγαπημένη, πέρασα να σου αφήσω τις ευχές μου για καλές γιορτές, με υγεία, αγάπη και χαμόγελα! Εύχομαι η καινούργια χρονιά να σου φέρει ακόμα μεγαλύτερη έμπνευση και να συνεχίσεις να μας συγκινείς με τις υπέροχες ιστορίες σου. Χίλια φιλιά, να είσαι πάντα καλά!

Unknown είπε...

Δυστυχώς υπάρχουν και στην Ελλάδα πολλλά παιδιά που δεν ζουν την παιδική τους ηλικία. Κι εμείς δεν θέλουμε να το δούμε αυτό.
Καλές γιορτές, να περάσεις καλά

Unknown είπε...

Εύχομαι μαζί με τις γιοτρές να επικρατήσει ηρεμία να έχουν οι υπεύθυνοι όλων των λαών φώτιση για καλύτερες μέρες.
Φιλιά

Γιώτα Φώτου είπε...

Χρρόνια πολλά Μαρία. Εύχομαι η νέα χρονιά και το καινούριο σου βιβλίο να σου χαρίσουν μεγαλύτερες χαρές από αυτές που ήδη πήρες.

Γιώτα Φώτου είπε...

Πραγματικά ομπρέλα, υπάρχουν τέτοια παιδιά γύρω μας, αλλά εμείς είμαστε στον καναπέ μας, στις μεσημεριάτικές εκπομπές και στις πολιτικές αναλύσεις των παραθύρων.
Χρόνια πολλά

Γιώτα Φώτου είπε...

Και μαζί με τους μεγάλους να μπορέσουμε κι εμείς να δούμε καθαρά την κατάσταση γύρω μας Σόφη.
Φιλιά

Justine's Blog είπε...

Γιώτα μου,
Τί όμορφο παραμύθι και πόσο ελπιδοφόρο! Νάσαι καλά να πλάθεις ιστορίες για μικρούς και μεγάλους και να τις μοιράζεσαι μαζί μας.
Χρόνια πολλα κι ευτυχισμένα με την οικογένειά σου.
Χιονισμένες ευχές απο το Μόντρεαλ

Unknown είπε...

Μου άρεσε πολύ πάρα πολύ η ιστορία σου.
Καλές διακοπές. Νομίζω ότι θα ξεκουραστούμε όλοι τώρα που έκλεισαν τα σχολεία.

Unknown είπε...

Χρόνια πολλά Γιώτα. Να χαίρεσαι το γιό σου που γιορτάζει και να περνάτε καλά

Γιώτα Φώτου είπε...

Ιουστίνη ελπίζω να περνάς καλά. Εμείς εδώ στη Λάρισα. Παραδοσιακά Χριστούγεννα. Παππούδες παιδιά, αδέρφια και ανήψια το σύνολο 23 άτομα μαζεύονται κάθε χρόνο στο σπίτι μου. Γαλοπούλες, τηγανιές, χοιρινά, αρνιά και μελομακάρονα και... να μας έχει ο Θεός καλά πάντα να ανταμώνουμε κλπ
Όμως όπως βλέπεις χαλαρή είμαι αφού βρίσκω το χρόνο να απαντώ.
Φιλιά

Γιώτα Φώτου είπε...

Χρόνια πολλά συνάδερφε Μίσα. Φέτος περίμενα τις διακοπές με περισσότερη ανυπομονησία κι από όταν ήμουν μαθήτρια

Γιώτα Φώτου είπε...

Σ’ ευχαριστώ για τις ευχές Σόφη και ανταποδίδω. Ήρθε ο Χρήστος μου όπως κάθε χρόνο να τον γιορτάσουμε στο σπίτι. Όλοι παρόντες.

Unknown είπε...

Πολύ όμορφη η ιστορία με την Κινεζούλα.
Σου εύχομαι χρόνια πολλά και καλή χρονιά

~~Εμμέλεια~~ είπε...

Τίνος λαού αλφάβητο, ποιες λέξεις να ταιριάξω να περιγράψουν τις ευχές που θέλω να σου γράψω!!!Καλή Χρονιά

Γιώτα Φώτου είπε...

Ρόζα καλή χρονιά, υγεία και ευτυχία σε όλους.

Γιώτα Φώτου είπε...

Με τη γλώσσα της αγάπης στέλνεις τις ευχές σου Έλενα και με την ίδια γλώσσα σου τις ανταποδίδω.
Καλή χρονιά

ΜΕΡΚΟΥΡΙΟΣ ΑΥΤΖΗΣ είπε...

Γιώτα μου πέρασα κι εγώ από το ιστολόγιό σου πρώτον για να σου ευχηθώ... Καλή χρονιά με ΥΓΕΙΑ, ΑΓΑΠΗ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ και ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΓΑΛΗΝΗ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ.
Η ιστορία σου με συγκίνησε, όμως δεν εκπλήσσομαι από το περιεχόμενό της, θλίβομαι απλά κι αναρωτιέμαι: Πόσα παιδιά υποφέρουν στον κόσμο; Πόσα παιδιά δε γνωρίζουν τι πάει να πει παιδική αθωότητα; Πόσα παιδιά αναγκάζονται ή και σύρονται δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις από τους ίδιους τους γονείς τους στην επετεία και την εξαναγκαστική εργασία; Τέλος πόσα προϊόντα προερχόμενα από την Ανατολή, τα οποία πληρώνουμε μισοτιμής, δεν είναι αποτέλεσμα της παιδικής εκμετάλευσης;
Σ' ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία να πω τα παραπάνω λόγια.
Εύχομαι τέλος "...επι γης ειρήνη κι εν ανθρώποις ευδοκία!"

Γιώτα Φώτου είπε...

Μερκούρη καλή χρονιά. Επιστροφή άυριο στα σχολεία και πρέπει να ομολογήσω ότι πάλι οι διακοπές δεν μου έφτασαν.
Ακόμα και γύρω μας είναι παιδιά τα οποία δεν έχουν παιδική ζωή.
Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να ψωνίζω από τα κινέζικα. Αναρωτιέμαι ποιος τα έκανε τα προϊόντα που εκεί πουλιούνται. Θα μου πεις και τι κερδίζω από αυτό πέρα από το να πληρώνω διπλάσια και τριπλάσια τιμή σε άλλα μαγαζιά. Δεν ξέρω. Απλά δεν μπορώ να το προσπεράσω.
Σίγουρα όμως κάτι μπορούμε να κάνουμε όλοι μαζί για τα παιδιά που μεγαλώνουν πρόωρα. Κι ας ξεκινήσουμε από εκείνα που υπάρχουν γύρω μας.
Είδα ότι περιμένεις καινούριο βιβλίο. Παραγωγικότατο σε βρίσκω φέτος. Καλή του επιτυχία.

ΜΕΡΚΟΥΡΙΟΣ ΑΥΤΖΗΣ είπε...

Έχεις δίκιο. Αφού δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι ιδιαίτερο για τα παιδιά που ζουν μακίά μας, ας αφυπνιστούμε τουλάχιστον γι' αυτά που κυκλοφορούν γύρω μας...
Το νέο μου βιβλίο... Ναι, βγαίνει σε καμιά δεκαπενταριά μέρες το πολύ. Τίτλος του; "Ένα... ψυγείο για τον Ορφέα", η παιδική παχυσαρκία το θέμα του. Καλά μου πήγε η χρονιά, δόξα το Θεό! Δεν έχω παράπονο.
Καλό ξεκίνημα στα σχολειά μας...