Πώς αποφασίσατε να γίνετε συγγραφέας;

Αυτόν το μήνα βρέθηκα σε αρκετές εκδηλώσεις σε σχολεία. Πήγα εκεί, αφού τα παιδιά είχαν δουλέψει πάνω στα βιβλία μου και ήθελαν να με γνωρίσουν.Συνήθως, σ' αυτές τις περιπτώσεις αφού παρουσιάσουν ότι έχουν ετοιμάσει ακολουθεί συζήτηση και κάποιες προσωπικές ερωτήσεις. Οι περισσότερες από αυτές τις ερωτήσεις είναι οι ίδιες. Ίδιες και αναμενόμενες και ως εκ τούτου η απάντηση έρχεται εύκολα και αυθόρμητα. Αλλά είναι μια ερώτηση που όλα αυτά τα χρόνια βγαίνει εμπρός μου και κάθε φορά με βρίσκει απροετοίμαστη.
Πώς αποφασίσατε να γίνετε συγγραφέας;

Στη Σκύδρα με το Μασάς Φυσάς και Νικάς

Ναι, τα παιδιά κάνουν την ερώτηση. Συνληθως.΄
Και κάθε φορά κολλάω. Γιατί μετά από δέκα βιβλία και τέσσερις διακρίσεις ακόμα δεν μπορώ να δεχτώ τον τίτλο του συγγραφέα με την έννοια εκείνη που εγώ έχω μέσα στο μυαλό μου. θα μου πείτε ότι αφού έχω γράψει τόσα βιβλία για παιδιά και για μεγάλους, είμαι συγγραφέας. Ως εδώ καλά. Συγγραφέας εγώ, συγγραφέας ο Καζατζάκης, συγγραφείς και άλλοι εκατό χιλιάδες έλληνες που περιφέρουν κάποιο γραπτό τους από εκδοτικό οίκο σε εκδοτικό οίκο για χρόνια χωρίς να εκδώσουν τίποτα. Τον Καζατζάκη ούτε φιλοδοξώ, ούτε μπορώ να τον φτάσω. Στο επίπεδο το δικό μου βρίσκονται αρκετοί,και σίγουρα πολλοί πάνω από μένα. Όσο για τους άλλους που δεν μπορούν να εκδώσουν, πίστεύω ότι πολλοί γράφουν αξιόλογα αλλά και πολλοί οικειοποιούνται τον τίτλο πολύ εύκολα, χωρίς να τον αξίζουν. Και εγώ βλέπω τους τελευταίους και φοβάμαι πολύ , φοβάμαι τον τίτλο της επαρμένης και έτσι ποτέ δε δήλωσα ότι είμαι συγγραφέας. Αλλά πάλι πως να αποποιηθώ κάτι τέτοιο, αφού κυκλοφορούν βιβλία μου;

Στο Γυμνάσιο Βασιλικών με τρία από τα βιβλία μου

Όλα αυτά είναι η πρώτη μου σκέψη μόλις αντιμετωπίζω αυτή την ερώτηση. Αλλά τα παιδιά σα συγγραφέα με καλούν στα σχολεία. Αρχίζω λοιπόν: Παιδιά εγώ δασκάλα είμαι...
Από εκεί και πέρα τους εξηγώ πως έγινε και κυκλοφορούν κάποια βιβλία. Γιατί για να λέμε και του στραβού το δίκαιο, δεν σχεδίαζα ποτέ να γίνω συγγραφέας. Άρα εκτός από τη συγκεκριμένη λέξη κολλάω και στη λέξη: αποφασίσατε. Αποφασίζει κανείς να γίνει συγγραφέας; Ξυπνάει κάποιο πρωί και λέει: Εγώ τώρα θα γράψω βιβλία! Εγώ τουλάχιστον αυτό δε μπορώ να καταλάβω πώς μπορεί να γίνει. Ή μήπως υπάρχει άνθρωπος που όταν ήταν μικρός τον ρωτούσαν τι θα γίνει όταν μεγαλώσει κι αυτός απαντούσε: συγγραφέας.
Είναι θέμα απόφασης, θέμα εκπαίδευσης, θέμα επιμονής και υπομενής,θέμα ταλέντου; Ή μήπως είναι πολλά μαζί έκτός από απόφαση;
Και σε τελική ανάλυση τι είναι αυτό που οδηγεί κάποιον ο οποίος βρίσκει τεράστια εμπόδια εμπρός του, σε επίπεδο έκδοσης, κριτικής των γραπτών του κ.λ.π. και επιμένει σώνει και καλά, πληρώνοντας πολλές φορές ένα τεράστιο ποσό, αρκεί να κυκλοφορήσει κάποιο βιβλίο με το όνομά του;

Στη σχολή Καραβάνα με τον Αόρατο Πολ και Τη Βασιλική και η νεράιδα του νερού

Ήρθε στο τέλος κάποιας εκδήλωσης ένα κοριτσάκι και με παρακάλεσε να δω τη μητέρα του η οποία όπως μου είπε είναι συγγραφέας και γράφει παραμύθια. Συνάντησα λοιπόν μια εικοσιεννιάχρονη κοπέλα, η οποία όπως μου είπε δεν έχει τελειώσει το λύκειο και έργάζεται ως πωλήτρια. Μου αποκάλυψε ότι έχει γράψει ένα παραμύθι το οποίο είναι κατά τη γνώμη της καταπληκτικό και θέλει να το εκδώσει. Κάποιος εκδοτικός οίκος ;;; της ζήτησε έξι χιλιάδες ευρώ. Της πρότεινα να το στείλει σε κάποιον έγκυρο εκδοτικό οίκο ώστε να έχει τουλάχιστον μια απάντηση αλλά φοβάται μου είπε μήπως το απορρίψουν μεν αλλά θα της έχουν πάρει την ιδέα και με ρωτούσε πώς μπορεί να κατοχυρώσειι τα γραπτά της.
-Ξέρετε κυρία Φώτου, για να γράψω αυτό το παραμύθι, έμεινα μια ολόκληρη νύχτα άγρυπνη. Με πήρε το πρωί! Δεν μπορώ να δω να το κλέβουν άλλοι!
;;;;;
Τη συμπάθησα, ομολογώ και προσπάθησα να της εξηγήσω πως έχουν τα πράγματα. Κι ύστερα φοβήθηκα μήπως της χάλασα το όνειρο. Ένα όνειρο που μάλλον το είχε ανάγκη.
Ευτυχώς στη συνέχεια μου δήλωσε ότι είναι αποφασισμένη, ότι και να λέω και με κάθε κόστος να γίνει συγγραφέας.
;;;;;
Κι εγώ της ευχήθηκα, και το έκανα με κάθε ειλικρίνεια, να πετύχει το στόχο της. Την προέτρεψα να γράψει κάτι άλλο γιατί εκείνη την ιστορία που έγραψε στο παραμύθι της, μια νύχτα ολόκληρη, τη νύχτα που μίλησε μέσα της το ταλέντο, δεν τη βλέπω να εκδίδεται. Είπαμε δασκάλα είμαι, κάτι γνωρίζω από παιδική λογοτεχνία.
Πρέπει ωστόσο να ομολογήσω ότι εκείνη είχε ξεκάθαρες απαντήσεις στο ερώτημα γιατί αποφάσισε να γίνει συγγραφέας. Ήθελε να βγει από την αφάνεια, να μπει στο μάτι του πρώην συζύγου, να δώσει στο παιδί της έναν λόγο για να καμαρώνει για αυτή.
Κι εγώ θυμήθηκα τότε τα δικά μου παιδιά και θύμωσα μαζί τους που εκτιμούν περισσότερο από τα βιλία μου την πάστα φλώρα και το κοκκινιστό που τους κάνω και που ποτέ δεν κάθονται να συζητήσουν για τα γραπτά μου παρά μόνο για θέματα που ανάγονται στις προσωπικές τους ανησυχίες και αποφάσισα να γυρίσω στο σπίτι και να τους πω ευθέως να συμμαζεύουν τα κρεβάτια τους και τα άπλητα από δω και πέρα γιατί εγώ αποφάσισα να γίνω συγγραφέας και δεν θα ασχολούμαι με τέτοια θέματα πλέον.
Στο πρώτο Δημοτικό Λάρισας με το Μια καρφίτσα και ένα αυτοκίνητο