Με τα παιδιά της ομογένειας στο Μόναχο

Δεν ξέρω γιατί και πως, αλλά το Μάρτιο, όταν μπήκα στο αεροπλάνο να επισκεφτώ τα ελληνικά σχολεία Σωκράτης και Πυθαγόρας στο Μόναχο, όπου ήμουν καλεσμένη να μιλήσω για τα βιβλία μου, για ώρες στο μυαλό μου είχε κολήσει ο τίτλος ενός άρθου, δε θυμαμαι ποιος το έγραψε. "Ταυτότητες υπο διαπραγμάτευση" ήταν ο τίτλος και αφορούσε σε προβλήματα ένταξης μεταναστών.


Ομολογώ ότι περίμενα να συναντήσω παιδιά στα οποία η διγλωσία και ο ενδιάμεσος πολιτισμός θα είχε αφήσει σοβαρά σημάδια.

Συνάντησα παιδιά με μεγαλύτερο πρόγραμμα,αφού διδάσκονται δυο γλώσσες, όχι όμως με μεγαλύτερα προβλήματα και σίγουρα ενταγμένα και με ξεκαθαρισμένη ταυτότητα. Είναι Έλληνες που γεννήθηκαν και ζουν στη Γερμανία. Μιλούν δυο γλώσσες, έχουν φίλους διαφορετικών εθνικοτήτων, κινούνται κυρίως μέσα στην ελληνική κοινότητα, ενδιαφέρονται να μάθουν για την Ελλάδα, αλλά έχουν προσαρμοστεί στα γερμανικά δεδομένα και είναι ευτυχισμένα

θα μπορούσα να ανοίξω ένα μεγάλο θέμα που αφορά στους κινδύνους που υπάρχουν όταν κάποιο παιδί τελειώνει ένα ελληνικό σχολείο στη Γερμανία και στη συνέχεια καλείται να συνεχίσει σε γερμανικό πανεπιστήμιο, αλλά επειδή αυτή τη στιγμή μόνο θετικά θέλω να σκέφτομαι(μου μετέδωσαν τα παιδιά θετική ενέργεια και θετικές σκέψεις) αντιπαρέρχομαι με τη σιγουριά ότι το μέλλον για τα παιδιά εκεί δείχνει ευοίωνο για πολλούς λόγους.

Μπήκα λοιπόν στις τάξεις, σχολιάσαμε τα βιβλία μου, συζητήσαμε και αυτό που έχω να τονίσω είναι ότι για μια ακόμα φορά η λογοτεχνία έγινε δρόμος για έκφραση, για κατάθεση προβληματισμών και ενδιαφερόντων.



Στη συνέχεια μιλήσαμε για τους παππούδες στην Ελλάδα, τους καλοκαιρινούς φίλους, την κατσίκα της γιαγιάς, την Ακρόπολη. Εκείνα ρώτησαν να μάθουν για τους δικους μου μαθητές στην Ελλάδα και εγώ για τον τρόπο ζωής τους.

Η υποδοχή που μου επιφύλαξαν γονείς και εκπαιδευτικοί ήταν πολύ θερμή και οφείλω να τους συγχαρώ που θέλησαν να εξασφαλίσουν και επιπλέον εμεπιρίες στα παιδιά τους, τόσο με την παρουσία μου όσο και με την επαφή των παιδιών με τα βιβλία. Η λογοτεχνία ενώνει, εξασφαλίζει βιώματα και ταξίδια και γράφεται για όλα τα παιδιά, όπου κι αν ζουν


Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ και στον Ηλία Τάκη, τον ιδιοκτήτη του Ελληνικού βιβλιοπωλείου Νυρεμβέργης που ήταν ο διοργανωτής όλων και να τον ευχαριστήσω τόσο αυτόν όσο και τις εκδόσεις Ψυχογιός που μου εξασφάλισαν μια τόσο ευχάριστη εμπειρία.
.Δυστυχώς το δεύτερο ταξίδι μου και οι επισκέψεις μου σε άλλο σχολείο του Μονάχου και της Νυρεμβέργης ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή λόγω του ηφαιστειακού νέφους, αλλά ελπίζω την επομένη σχολική χρονιά να έχω τη δυνατότητα να το πραγματοποιησω